5.5.2013 | 23:47
Καταραμενο friendzone
Του το εχω πει,ξερει οτι ειμαι τρελα ερωτευμενη μαζι του εδω και 3 χρονια.Τον νιωθω σαν πατερα μου,αδερφο μου,φιλο μου και συντροφο μου ταυτοχρονα και εκεινος ως τη μικρη του αδερφη.Δεν μπορω να φανταστω μια μερα χωρις να τον δω,να του μιλησω,να με πειραξει.Τον αγαπω τοσο που με ποναει καθε λεπτο μακρυα του.Δεν μπορω να ξεκολλησω,δεν θελω να ξεκολλησω,στα ματια μου ειναι οτι καλυτερο μου εχει συμβει.Δεν με πειραζει που δεν με βλεπει ερωτικα.Μου αρκει που ειναι καλα,που ειναι ευτυχισμενος.Ποτε μου δεν του εδωσα συμβουλη με σκοπο να τον χωρισω απο την εκαστοτε του κοπελα.Παντα με αγαπη και ειλικρινια του μιλουσα.Ουτε ζηλευω τις κοπελες.Απλα ειναι ωρες ωρες που η κατασταση με πνιγει και μου φαινεται νοσηρη η εξαρτηση μου....Αλλα μια αγγαλια του και ενα χαμογελο του με γεμιζει ρε γαμωτο...Δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις αυτον