3.1.2015 | 00:38
κατάθλιψη.
καθομαι στο κρεβατι και ακουω απο το διπλανο δωματιο τον πατεραμου και τους φιλους του να λενε οτι δεν υπαρχει μελλον , οτι δεν θα βρουν δουλεια τα παιδια τους . εν τωμεταξυ εγω σημερα ειχασκεψεις αυτοκτονιας και χθες και προχθες παραπροχθες η ψυχιατρος με εκανε να νιωσω καλυτερα αλλα μονο καποιου ειδους ασφαλεια νιωθω στοκρεβατι μου για λιγο γτ δεν μπορω να ηρεμησωουτε στπν ξυπνιο ουτε στον υπνο μου . οι εφιαλτες ειναι καθημερινοι οπωςκαι ο πανικος .και φοβαμαΙ πως δεν θααλλαξει τπτ και δεν καταλαβαινουν ουτε δεχονται την ασθενεια του μυαλου οι φιλοι γιναυτο προσποιουμαι . φοβαμαι να κοιμηθω γτ θα δω την κολαση , φοβαμαι να ξυπνησω γιατι δεν θελω να χω συνειδηση .
