17.6.2015 | 20:43
Κατάθλιψη
Είμαι 17 χρονών και τελείωσα το Λύκειο. Και ενώ θα έπρεπε να πετάω από τη χαρά μου για τη φοιτητική ζωή, νιώθω ότι σπατάλησα άσκοπα την εφηβεία μου. Δεν είχα ποτέ κοπέλα και δεν έβγαινα έξω όσο ήθελα. Όλη την ώρα διάβαζα και δεν άκουσα ποτέ μπράβο από τους γονείς μου. Με τους φίλους μου δεν έχουμε ουσιαστική σχέση και δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τους γύρω μου. Ο αδελφός μου έχει πάντα απαιτήσεις από εμένα και μου μιλάει μόνο όταν τον συμφέρει. Η μητέρα μου είναι καταθλιπτική και ο πατέρας μου ενδιαφέρεται μόνο για τα λεφτά του. Και εγώ πάντα θυσίαζα τον εαυτό μου για τους άλλους. Νιώθω μέρα με τη μέρα χειρότερα και κλαίω όλο και πιο πολύ συνέχεια. Ειλικρινά μόνο όταν είμαι κλεισμένος στο δωμάτιό μου δε νιώθω άβολα. Φοβάμαι για το μέλλον και δε βλέπω ελπίδα. Και δεν εχω κανέναν να μιλήσω.
