ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νομιζω ότι εχω καταθλιψη. αν όχι καταθλιψη σιγουρα κατι δεν παει καλα. νυσταζω όλλη την ωρα, η συγκεντρωση μου ειναι μειωμενη, νιωθω κουραση, με πιανουν τα κλαματα , νιωθω αχρηστη και φοβαμαι να ερθω σε επαφη με αλλους ανθρωπους, δεν εχω φιλοδοξιες ή στοχους.και αυτο ειναι σε καθημερινη βαση. νιωθω εγκλωβισμενη., το κακο ειναι ότι ειμαι γιατρος, σε επαρχιακη πολη. αφενος δε θελω να μαθευτει και να στιγματιστω παρα έξω, αφετερου φοβαμαι ότι αν χρειαστει να παρω αγωγη μπορει να με κανει λιγοτερη αποδοτική στη δουλεια μου. την οποια μισω. ευτυχως ακομη ουτε ιδεασμους αυτοκτονικους εχω, ουτε θελω να κανω κακο στον εαυτο μου, αλλα δν αντεχω αλλο-θελω να νιωσω καλα. Και διαβαζω τωρα το κειμενο και ειναι κακογραμμενο αλλα ουτε το κουραγιο εχω να το κανω πιο καλογραμμενο, ουτε μπορω...λες και ο εγκεφαλος μου ειναι αδειος.