ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι χάλια. Έχω τρομερή πίεση από τη δουλειά, από τα οικονομικά, από παντού. Κι εγώ είμαι χάλια! Δεν μπορώ να αντεπεξέλθω σε τπτ. Ούτε στα πιο βασικά. Πόσο μάλλον στα της δουλειάς που έτσι κι αλλιώς είναι λούκι.. Δε θέλω να σκέφτομαι. Δε θέλω τπτ. Δε με ενθουσιάζει τπτ. Γελάω με δυσκολία και κάπως επιφανειακά. Βλέπω και το βλέμμα μου στις φωτογραφίες είναι πιο βαθύ, πιο παγωμένο, πιο θλιμμένο. Αυτό με τσακίζει. Αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα πιο άσχημα όταν βρίσκομαι με φίλους ή με κόσμο. Με διελύει που ενώ με απασχολούν άλλα, πρέπει να το παίξω ότι είμαι καλά ή ότι είμαι εκεί. Ενώ είμαι στις σκέψεις μου. Το ότι μερικές φορές δεν μπορώ να είμαι εκεί με τσακίζει. Και το ότι αντιλαμβάνομαι ότι αυτό φαίνεται, αυτό με τσακίζει ακόμα πιο πολύ. Αλλά δεν ξέρω και τι να τους πω, πως να τους εξηγήσω. Μπορεί να τα κάνω χειρότερα. Και θα τους βαρύνω κιόλας. Και μπορεί να μην καταλάβουν. Και δν ξέρω και αν μπορούν να βοηθήσουν. Ούτε εγώ δεν ξέρω τι ακριβώς μου φταίει. Πως να το εξηγήσω κιόλας. Έχω ξεκινήσει και συνεδρίες, αλλά τζίφος. Συγνώμη που σας πρίζω. Ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον. Αν μπορείτε να βοηθήσετε σας ευχαριστώ πολύ.