ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένα αγόρι 17 ετών ομοφυλόφιλος από παρά πολύ μικρή ηλικία κατάλαβα πως είμαι κάτι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά.Από τα παιδικά μου και ολας χρόνια προσπαθούσα να κρύψω τον εαυτό μου και αυτό που είμαι πραγματικά . Έφτιαξα μια μάσκα και προσπαθούσα να τους ξεγελασω, τώρα όμως πια καταλαβαίνω πως μόνο τον εαυτό μου ξεγελασα...Έμαθα να ζω στην μοναξιά στον φόβο στο τι ΘΑ σκεφτεί ο άλλος για μενα στο να τα έχω "καλά " με όλους ...Όλα αυτά με καταστρέφουν δεν αντεχω άλλο θέλω να τα αλλάξω αλλα δεν μπορω...Πλέον δεν βγαίνω από το σπίτι κάθομαι ολη μέρα σε έναν υπολογιστή χαλάω την ζωή μου ...Δεν είναι καθόλου εύκολο να φύγεις από μια τέτοια κατάσταση ... ζω σε ένα περιθώριο ... Παρόλα αυτό που περνάω ομως προσπαθώ συνεχώς ...δεν αφήνω κανένα να δει τι περνάω ...δεν θέλω κανένας να κάνει παρέα μαζί μου απλά επειδή με λυπάται αλλά θέλω να με δεχτεί για αυτό που ειμαι ..Όλο αυτό ξεκίνησε από την οικογένεια μου( οικογενειακώς περίγυρος )οι οποιοι διέθεταν τόσο επερχόμενες αντιλήψεις που με "ανάγκασαν " να παίζω ένα ρόλο.Επισης σάπια συμπεριφορά να σχολιάζουν τον κάθε άνθρωπο : άγνωστους, φιλος ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ με έβαλε στο σκεπτικό να σκέφτομαι τι λέει ο κόσμοΣ και μένω συνεχώς σε μια αδράνεια ...Έχω μεγάλο πρόβλημα ντρέπομαι να εμφανιστώ ακόμα και στην πλατεία στα γειτονικά μαγαζιά δεν θέλω να με βλέπει κάνεις αισθάνομαι πως όποιος με κοιτάει σκέφτεται κάτι για μένα