ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά που κάθομαι απέναντί σου...Κάθε φορά που σου λέω όλα όσα "πρέπει"...Κάθε φορά που σε παρατηρώ, εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα, πριν με καταλάβεις...Κάθε φορά, παίζουν στο κεφάλι μου εικόνες...Κάθε φορά, σε κοιτάζω στα μάτια μήπως και "δω" τι σκέφτεσαι, μήπως "δεις" τι σκέφτομαι...Κάθε φορά, σε κοιτάζω στα μάτια, στα χείλη, στα χέρια...Κάθε φορά, ένα σενάριο μιας δεύτερης πραγματικότητας παίζεται μέσα μου...Κάθε φορά, εκείνο το κάψιμο..πρώτα βαθιά στα μέσα μου, έπειτα χαμηλά...Κάθε φορά, για δευτερόλεπτα της ώρας, οι χτύποι της καρδιάς παύουν.. κι αναστενάζουν μέσα μου οι πόθοι...Όλγα, δεν υπάρχει περίπτωση καμία,να σου παραδεχτώ πόσο πολύ μου αρέσεις...Γιατί δε γίνεται και δεν πρέπει...Ίσως, άλλωστε, να είναι το είδος της "επαφής" μας τέτοιο...Ίσως, να είναι η σεξουαλική μου "δίψα"...Ίσως, να είναι , απλώς, η τέλεια φαντασίωσή μου...Εσύ κι Εγώ...Να σ'αγγίζω...Να νιώθω την ανάσα σου...Να σου ψιθυρίζω ότι σε θέλω...Να σε φιλάω απαλά στο λαιμό...Τα χείλη μου στα χείλη σου...Τα χέρια μου πλεγμένα με τα χέρια σου...Όλγα, θα ήθελα πολύ να μην ένιωθα έτσι.Μα...Στις σκέψεις μου,Στα κρυφά μου όνειρα, αυτά που καταπιέζω,Στα "απωθημένα" του μυαλού μου,Κάνουμε έρωτα πάνω στη λευκή πολυθρονίτσα που κάθεσαι,Κάνουμε έρωτα στο ντους,Κάνουμε έρωτα στο αυτοκίνητο...Με παίρνεις,Σε παίρνω,Και πάλι από την αρχή...Σαν το κύμα, που σε παρασέρνει και σε πετάει με ορμή στην αμμουδιά...Κάθε φορά που σε σκέφτομαι ερωτικά,Κάθε φορά που ανυπομονώ να σε ξαναδω,Κάθε φορά που κατακλύζεις τις σκέψεις μου,Φοβάμαι ότι είναι τόσο ισχυρά όσα αισθάνομαι,που θα με καταλάβεις...Κι όμως, προσπαθώ τόσο πολύ να δείχνω το αντίθετο...Και κάθε φορά...Μα κάθε φορά...Κάθε φορά...