ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πονάω πολύ. Οι αναμνήσεις, μαζί με όλα τα 'γιατί' επιστρέφουν. Ίσως αυτήν την ημέρα δίνω άδεια στον εαυτό μου να παραδεχτεί πως ακόμα ελπίζει, και ας πέρασαν χρόνια, και ας είσαι αλλού.Σε σκέφτομαι κάθε μέρα. Κάποιες φορές το βλέπω ρεαλιστικά, και ίσως... χαίρομαι που δε βρίσκομαι στη θέση της.Άλλοτε όμως τρελαίνομαι από τις σκέψεις. Μου λείπεις. Αναρωτιέμαι αν σε έκρινα εγώ τόσο λάθος, και τελικά είσαι πραγματικά ο άντρας που αγαπούσα τόσο.Ήθελες στ'αλήθεια να προσπαθήσεις να με κάνεις ευτυχισμένη;Έτσι έλεγες, όμως οι πράξεις σου δε μπορούσαν να ακολουθήσουν...Δε σ'άφηνε ο εγωισμός σου;Προτίμησες να ερωτευθείς ξανά, να διεκδικήσεις άλλες γυναίκες, αντί να διεκδικήσεις εμένα που όπως έλεγες ήθελες τόσο πολύ να κρατήσεις στη ζωή σου.Και εγώ, εγώ που μπορεί στα λόγια να μην είμαι καλή, χαζοκλαίω συχνά για αυτά που θα μπορούσαμε να είμαστε, εξαφανισμένη, μακριά από 'σενα και την ευτυχία σου.Φοβάμαι πως δε θα μας ξεπεράσω ποτέ.Ευχή μου είναι κάποτε να μιλήσουμε, να αγκαλιαστούμε, να δούμε αν ακόμα υπάρχει αυτό που δε μπορώ να προσδιορίσω.Μακάρι να με ένιωθες απόψε, έστω και λίγο.