ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι σε μια σχεση εδω και 6 χρονια, μικρη σε ηλικια κ φτανω σιγα σιγά σε σημειο να λεω οτι απλως το τραβαω απο τα μαλλια για να μην τελειωσει. Μενουμε μαζι και βλεπω πλεον εναν αλλον εαυτο στο αγορι που αγαπησα και ερωτευτηκα. Τον ενδιαφέρει μονο ο εαυτος του, το μέλλον του, τα επαγγελματικα του, εχει πάθει εμμονη με τα λεφτα. Εγω δεν ειμαι πουθενα πλεον με λιγα λογια. Τον χειμωνα ηρθα απο εξωτςρικο και με χιλια ζορια συνεχισαμε γιατι με ειχε γραμμενη και εκανε πραγματα που του άρεσαν λεγοντας οτι τοσα χρονια δεν εκανε τιποτα για τον εαυτο του. Ετρεξα εγω να τον βρω και να μιλησουμε ενω εκεινος δεν ενδιαφεροταν καν. Νιωθω οτι επειδη ακριβως τοσα χρονια ο ιδιος δεν ειχε μαθει να λεει οχι και να παιρνει πρωτοβουλιες σε αυτη τη σχεση, τωρα του εχει βγει ως αντιδραση και κανει πραγματα μονο για την παρτη του χωρις να τον ενδιαφερω εγω ή το εμεις. Ειναι πολυ ασχημο, τοθ το εξηγησα και απλως θυμωσε και εριξε ολες τις ευθυνες σε εμενα. Βλέπω μονο εναν εγωισμο και τιποτ αλλο. Στους τσακωμους με βριζει με το παραμικρο καινκαθε φορα λεμε οτι ειναι γ τελευταία φορα αλλα ξανα γινεται συνέχεια κ συνεχεια. Εχω φτασει σε σημειο να θελψ να φυγω, να το μετανιωνω τηβ επομενη μερα κα μετα με τις πραξεις του βα με κανει να νιωθω παλι οτι θέλω να φυγω. Εφυγα απο την πολη μου για να ερθω Αθήνα για εκεινον, επειδη εκεινος εχει μια υποχρεωση την οποία πρεπει να υποστηριξω και αφησα πισω μου τα παντα για εκεινον. Εψαξα απο την αρχη δουλεια, αρχισα μια καθημερινοτητα, συνδυασα ρξ αποστασεως τη σχολη μου κα πολλά, για αυτο τον λογο δεν μπορω να φυγω. Εμπλεξα και τιυς γονεις μου στγ μετακομιση και δε θελω να δινω δικαιωματα. Αλλα ποσο ακομα θα το τραβαω απο τα μαλλια; ποσο ακομα θα βγαινω κ εγγ εκτος εαυτου και θα θυμωνω με εκεινον αλλα κ με τον ιδιο μου τον εαυτο ; πως αλλαζουν ετσι οι σχεσεις χρονων, πως δεν μπορεις να συνεννοηθεις με εναν ανθρωπο που ξερεις απεξω κ ανακατωτα; γιατι τέτοιος εγωισμόςεγωισμος ακομα και στα πιο απλα πραγματα; Ξερω οτι μ αγαπαει, αλλα εχει αλλαξει ο τροπος σκεψης ρου καιρο τωρα και ενω το συζητησα μαζι του ξεκαθαρα το μονο που μου ειπε ειναι οτι δεν θα αλλαξει τροπο σκεψης αν δεν δει απο εμενα πραγματα. Δηλαδη τι αλλο να κανω για αυτον;; κανω ο,τι καλυτερο μπορω, υποχωρησεις κλπ, εχω ξεπερασει τα ορια μου, δεν ξερω πως σκέφτεται πλεον, ξέρω μονο οτι το εχουμε χασει.