ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Mετά από χιλιάδες χιλιόμετρα, περιπέτειες, γέλια, στενοχώριες που κρατούσαν λίγο και σίγουρα ....ΖΩΗ και ελευθερία...είμαι εδώ μόνος.Δεν έχω που να πάω, δεν έχω τι να κάνω σαν φυλακισμένος.Με πρόδωσαν όλοι, οι ιδέες μου, ισως και ο ίδιος μου ο εαυτός.Κανείς δε στάθηκε στα δύσκολα όμως το να τα ξεπερνάς μόνος και να προχωράς δίνει ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση.Τι γίνεται όμως όταν όλα στραβώνουν και η δύναμη που σε κρατουσε αρχίζει να στερεύει, όταν έχεις μείνει πίσω σε όλα επειδή πάντα κοιτούσες μπροστά ήθελες ελευθερία και δεν άντεχες την κατάντια των γύρω σου.Ηταν και είναι μακρύς ο δρόμος σιγά σιγά χανόταν κι από ένας, δεν άντεχε, δεν αντεχουν ολοι να πηγαινουν κόντρα και να προσπαθούν να ζούν αντί να φυτοζωούν και αυτό που πονάει περισσότερο είναι οτι πια λυγίζω και γω...Παρ όλα αυτά θα προσπαθήσω να συνεχίσω γιατι είμαι αυτός που δεν άλλαξε ποτέ, καθαρός, γιατι δε με πιάνουν τύψεις πριν κοιμηθώ, γιατι δεν αδίκησα κανέναν απο τούς πολλούς ανθρώπους που γνώρισα.Κι ας έχω δει τόσα που θα τριγυρίζουν πάντα στο μυαλό μου, κι ας νιώθω 50 στα 27 μου, κι ας με θεωρούν οι περισσότεροι αλήτη....εγώ ξερω καλά τι είμαι και τι οχι.Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια έναν συνοικισμό αυτόνομο μ αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκούπιδια και στον υπόνομο.....αυτούς θα ψάχνω πάντα μέχρι να τους βρω και να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι