10.9.2013 | 18:52
Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα
περνάω το ποταμάκι με το τραμ. Περπατάω ανάμεσα στα κίτρινα, τώρα πια, φύλλα του πάρκου. Να πάω και να γυρίσω. Πηγαίνω, γυρίζω, ξανά και ξανά. Κάποια πρωινά είναι καλά, κάποια όχι. Κάποια απογεύματα, το ίδιο. Και όλο αναρωτιέμαι αν θα αξίζει τον κόπο τελικά. Και όλο μου θυμίζω ότι σημασία έχει το ταξίδι. Μόνο μέσα στο τραμ είναι που σκέφτομαι, κάπου κάπου, ότι ταξιδεύω μόνη.
