10.9.2017 | 20:29
Καθημερινά βιώνω συναισθήματα
αγωνίας και στενοχώριας. Θέλω να σε εμπιστευθώ. Να μπορέσει να φύγει ένα βάρος από πάνω μου. Ακούω διάφορα για ίντριγκες και πράγματα που γίνονται πίσω από την πλάτη μου και θέλω να κλάψω, με πιάνει άγχος. Θέλω να ηρεμήσω. Θέλω να το αφήσω πάνω σου. Θέλω να αφεθώ. Σε παρακαλώ, άσε με να νιώσω όμορφα μαζί σου. Μπορώ να σε περιμένω κι άλλο, αν είναι απαραίτητο. Παρόλο που νιώθω τα σωθικά μου να καίνε όταν σκέφτομαι τη χαμένη μας ζωή. Άσε με να σε εμπιστευθώ. Να νιώσω πως είσαι με το μέρος μου. Πως είμαστε μαζί, ένα. Θα κάνω τα πάντα για να φτιάξουν τα πράγματα. Θα πάω σε ψυχολόγο, όταν έρθεις, θα σε πάρω κι εσένα μαζί, για να μάθουμε να λειτουργούμε καλύτερα ως σύνολο. Αλλά μην απορρίπτεις κάθε συμπεριφορά μου, γιατί πονάω αληθινά από κάποιες δικές σου. Μπορεί να γίνομαι υπερβολική αλλά αυτό δεν στερεί την αλήθεια μου. Θέλω να σε εμπιστευθώ, το θέλω με όλη μου την καρδιά, θέλω να ηρεμήσω και να νιώσω πως είμαστε στην ίδια πλευρά, μαζί, άσε με να το κάνω. Προς το παρόν ας αφήσουμε στην άκρη την ένταση. Ζητώ την αγάπη, τα χάδια σου, την προσοχή σου χωρίς να χρειάζεται να την κερδίσω, απλά γιατί είμαι εγώ και είσαι εσύ και επειδή αγαπιόμαστε. Κάνω λάθος;
0