12.1.2016 | 03:53
κάτι
https://www.youtube.com/watch?v=fdU3OPxLq7s Δε το είχα παρατηρήσει αρχικά, δεν είχα προσέξει τη μελωδία του,δεν είχα ακούσει ηθελημένα David Bowie, δεν είμαι απ'αυτούς που θα το πουν επειδή έφυγε απ'τη ζωή πλέον.Κάποια άσχετη στιγμή το παρατήρησα κάπου έξω,σε ένα πολύβουο μέρος το άκουσα και ξαφνικά βούρκωσα,παρατήρησα στίχους και μουσική και κοκάλωσα,το στομάχι μου έγινε κόμπος.Εξακολουθώ να μην ακούω David Bowie, εξακολουθεί να με παραλύει αυτό το κομμάτι.Ένας ακόμα λόγος ότι ένας άνθρωπος έφυγε απ'τη ζωή νέος γιατί ναι 69 είναι νέος,είχε ακόμα,μπορούσε ακόμα!Δεν έχω ιδέα για τη ζωή του ούτε θα το παίξω ειδήμων πως και γιατί και βασικά ούτε με αφορά.Βούρκωσα πάλι με το τραγούδι καθώς το έβαλα με το άκουσμα του θανάτου του,βούρκωσα αλλά αυτή τη φορά πιο πολύ,αναρωτήθηκα αν άραγε πήγε εκεί που πήγε και η γιαγιά πριν λίγο καιρό, κι αν υπάρχει αυτό το κάπου.Θέλω να υπάρχει,θέλω να φαντάζομαι ότι η γιαγιά ακούει το Stars από τον ίδιο και βλέπει τα δικά της άστρα όπως και κάθε άνθρωπος που έχει φύγει μαζί τους.Κάποιοι κράζουν τον άνθρωπο που έφυγε,κάποιοι κράζουν όσους στεναχωρήθηκαν γι αυτό,κάποιοι κράζουν το να πιστέυεις στο μετά,κάποιοι κράζουν το πιστεύω,κάποιοι απλά κράζουν..Θα προτιμήσω να ονειρευτώ,να ακούσω Stars και με κάθε ευκαιρία να βλέπω τα άστρα και να σκέφτομαι τη γιαγιά γιατί κάποια στιγμή ίσως κάποιος να σκέφτεται εμένα και τότε θα ναι αργά.. αυτό δε συνειδητοποιούμε...