ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είσαι απλά μια παραξενιά. Ποιος σε μετράει πραγματικά όταν και εσύ και όλοι γύρω σου ξέρουν πως απλά δεν ανήκεις;! Ούτε εδώ ούτε πουθενά . Και κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου θυμάσαι αναμνήσεις στιγμές που δεν θα ξαναζήσεις και φαντάζεσαι ζωές που ποτέ δεν θα ζήσεις γιατί απλά δεν γεννήθηκες αρκετός… Γιατί αυτή η ζωή από κάπου δίνει και από κάπου κόβει και σε μερικούς απλά τα κόβει όλα.. Όλα αυτά που έχουν αξία και πραγματική σημασία , όλα αυτά που κατά την γνώμη άλλων δεν αξίζουν.. Και όλα όσα αγάπησες και λάτρεψες και για όσα χαμογέλασες απλά δεν υπάρχουν πια.. ποτέ δεν υπήρχαν. Μια εξαπάτηση του νου. Και τότε ανάμεσα στην σκέψη και το όνειρο σκέφτεσαι να δώσεις ένα τέλος.. να τα παρατήσεις γιατί δεν αξίζει πια. Γιατί κουράστηκες να βλέπεις τον κόσμο σου να καταρρέει το ίδιο και εσύ. Γιατί τα τέρατα που έψαχνες κάτω από το κρεβάτι σου γίνανε πραγματικότητα και κρύφτηκαν πίσω από όμορφα πρόσωπα και ψεύτικα χαμόγελα και δεν ξέρεις πια που να στραφείς. Και τα όνειρα.. τα μικρά ταπεινά σου όνειρα γίνανε στάχτες στην φωτιά που άναψες μέσα στην απελπισία που σε διακατέχει πια γιατί τίποτα δεν είναι σωστό.. και απλά πρέπει να το αφήσεις να τελειώσεις .. να φύγεις μακριά.