ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέψου μόνος πόσες φορές, εσύ, εγώ, ο κολλητός σου, ένας γνωστός σου... την «έπεσες» σε κάποιον πιο μικρό, πιο αδύναμο, πιο λιγομίλητο, πιο «περίεργο», λιγότερο καλό στα σπορ, λιγότερο «άνετο» με τα κορίτσια, σε κάποιον που δεν έκανε παρέα με κανέναν, που ήταν ο «τρελός της τάξης»...Σκέψου πόσες φορές ήμασταν πέντε και «τα βάλαμε» με έναν, πόσες φορές κάναμε «χοντρή πλάκα μωρέ, έτσι για να γελάσουμε», πόσες φορές βλέπαμε κάποιον να μην αντιδρά από αμηχανία κι όμως μέσα τους βασανιζόταν. Και το ξέραμε! Και γελούσαμε ή στην καλύτερη, το ξεχνούσαμε μετά από 5 λεπτά...Το "bullying" δεν είναι μόνο τα κωλόπαιδα που σκότωσαν τον Άλεξ στη Βέροια ή οι αλήτες που έκαναν κόλαση τη ζωή του Βαγγέλη στα Ιωάννινα. Τα κωλόπαιδα είμαστε όλοι μας. Κι εσύ και οι φίλοι σου και οι γονείς μας κι εγώ! Όλοι μας...Απλώς είμαστε τυχεροί γιατί τα δικά μας «θύματα» αποδείχθηκαν πιο «σκληρόπετσα» κι εμείς αποδειχθήκαμε λιγότερο «κρετίνοι» απ' όσο οι «δράστες» των εγκλημάτων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας!Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από την πλάκα μεταξύ φίλων. Αρκεί να είναι όντως φίλοι, η πλάκα να τους αφορά όλους και κυρίως να την αντιλαμβάνονται όλοι ως πλάκα.Απλώς σκέψου, πόσες φορές ήξερες ότι με το συγκεκριμένο αστείο γελούσαν οι τέσσερις από τους πέντε της «παρέας». Και θυμήσου, ότι ο «5ος» δεν γέλασε ούτε με το προηγούμενο, ούτε με το προπροηγούμενο και... ξαφνικά «χάθηκε ο μαλάκας». Δεν χάθηκε! Δεν άντεξε και δεν είχε δύναμη/θέληση/κουράγιο/αυτοπεποίθηση να σου «απαντήσει».Προσωπικά, με μεγάλη δόση αυτοκριτικής, με μεγάλη ντροπή για όσα μικρά ή μεγάλα πειράγματα έκανα και δεν καταλάβαινα ή δεν ήθελα να καταλάβω ότι μπορεί -στην κυριολεξία- να «γάμησαν τη ζωή» κάποιου, θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον Βαγγέλη και τον κάθε Βαγγέλη, που είτε δεν άντεξε, είτε η δική του παρέα απαρτιζόταν από μεγαλύτερους «αλήτες» από τη δική μου...Απλώς σκέψου το...