ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια φίλη μου δεδομένου ότι μόλις είχε ξεκινήσει δουλειά και δεν είχε προλάβει να πληρωθεί, μου ζήτησε αν μπορώ να της δανείσω κάποια κοσμήματα για να πάει σε ένα γάμο. Έχει περάσει ένας μήνας από το γάμο εκείνο και δεν μου τα έχει επιστρέψει ακόμη. Υποτίθεται της είχα πει ότι μέσα Ιουλίου θα τα χρειαστώ και μου είπε ότι θα μου τα φέρει αμέσως.Να πω ότι δουλεύει άπειρες ώρες και δεν μπορεί να έρθει...4ωρο εργάζεται μέσα στην πόλη, 5 μέρες την εβδομάδα.Απλά τον τελευταίο χρόνο μου έχει δώσει την εντύπωση ότι ήμουν η απασχόληση της όταν δεν είχε τι να κάνει. Βγαίναμε μόνο όταν κατέβαινε στο κέντρο της πόλης όπου μένω. Και πάντοτε για να συνδυάσει και άλλες δουλειές, και όχι αποκλειστικά για να βρεθούμε. Ποτέ δεν έχει έρθει αποκλειστικά για δική μας βόλτα. Μου ανέλυε συνεχώς, σχεδόν σε εκνευριστικό βαθμό, ότι ήθελε να βρει δουλειά και όλες οι συζητήσεις μας ήταν γύρω από αυτό. Και εγώ στην αναζήτηση ήμουν τότε, αλλά δεν γκρίνιαζα κάθε τρεις και λίγο σε κάθε βόλτα για την ανεργία μου, κι ας ζούσα με ελάχιστα. Τώρα που βρήκε δουλειά εδώ και 2 μήνες ήδη βλέπω ότι έπαψε να τηλεφωνεί κλπ. Παλιότερα επί τρία χρόνια ήταν κάθε τρεις και λίγο τηλέφωνα, μήνυμα, κλπ. Ήρθε σπίτι μου μόνο για να δανειστεί τα κοσμήματα πριν 1 μήνα. Και αυτό για 10 λεπτά στο πόδι. Αισθάνομαι λίγο ότι κάτι δεν μου αρέσει. Θα είναι κάπως να την πάρω να της πω ότι αύριο θα χρειαστώ τα κοσμήματα μου;