ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σιχαίνομαι αυτό το συναίσθημα. Απραξία. Διάβασμα, κούραση και τίποτα άλλο.Τίποτα να με περιμένει, να γεμίζει τη μερα μου να με κάνει να νιώθω πραγματικά. Παρατηρώ μια ζωη που φεύγει παίζοντας το χειρότερο ρόλο, αυτό του θεατή. Φοβάμαι, ώρες ώρες ξεσπάω και μετά όλα είναι πάλι φυσιολογικά(μέχρι κάτι άλλο να πυροδοτήσει την επόμενη αντίδραση μου). Δεν γουστάρω να είμαι έτσι. Ποτέ δεν το άντεχα. Πάντα άλλαζα συνέχεια. Τώρα είμαι τόσο εκνευριστικά ίδια. Νιώθω μόνη, όπως και τόσοι άλλοι και δεν μπορώ να το δεχτώ όλο αυτό. Απλά βαρέθηκα.