Γιάτι ίσως ο προηγούμενος ήταν ο ιδανικός, όπως βέβαια τον είχε πλάσει το μυαλό σου ενώ τώρα έχεις να κάνεις με μια πραγματικότητα που δεν μπορείς να εξιδανικεύσεις.
18.3.2017 | 11:14
Κάτι λείπει
Καλημέρα σας ...Εγώ 19 αυτός 33,δύο άνθρωποι λες και ο ένας είναι αντίγραφο του άλλου Ίδια ιδεολογία ίδιες δραστηριότητες ίδια οπτική γωνία της αντίληψης για την ζωή.Τον γνώριζα από τα 16 αλλά στα 19 μου ήρθαμε πιο κοντά με αποτέλεσμα εδώ και μία εβδομάδα να είμαστε ζευγάρι...Και να ευχαριστιεμαι κάθε στιγμή μαζί του καθώς με γεμίζει σιγουριά και χαρά.Υπαρχει όμως ένα πρόβλημα,ενώ δεν έχω κανένα παράπονο από την συμπεριφορά του νιώθω πως μέσα μου δεν νιώθω ούτε ενθουσιασμό ούτε έρωτα....Και αυτό με στεναχωρεί...Ένιωσα τον έρωτα το καλοκαίρι που πέρασε ανεκπλήρωτος βέβαια γιατι ενώ ήμουν ερωτευμένη με το χαμόγελο τα μάτια του τον έβλεπα και χανομουν μπορούσα με σιγουριά να κάνω σχέση μαζί του καθώς ελιωνα αυτός ήθελε μόνο σεξ και γενικότερα έκανε άστατη ζωή( μαυρο,πολλές γυναίκες ,άνθρωπος κλειστός και απόμακρος) κατάλαβα πως με έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζεις σε τίποτα δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις έτσι και το κατεπνιξα. Και το ερώτημα μου είναι γιατί ενώ τώρα έχω πλάι μου εναν ανθρωπο που μου τα δίνει όλα εγώ δεν μπορώ να νιώσω όπως με τον άνθρωπο που δεν μου έδινε τίποτα.
2
