ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζοντας εξομολογήσεις τυχαία πέφτοντας πάνω σε μια συμβουλή που κάποιος συμβούλευε τον άλλον να πηδάει όσο περισσότερες μπορεί.Και εγώ μια απλή αναγνωστήρια να είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα .Να μου θυμίζει δικές μου παλιές πληγές παρόλο που τώρα είμαι καλά .Δεν ήθελα καθόλου να κρίνω εκείνον που έδωσε τη συμβουλή αυτήν .Απλά σκέφτομαι για κάποια δευτερόλεπτα γιατί η ζωή να γίνεται τόσο κυνική δλδ τι οι γυναίκες είμαστε αντικείμενα προς ευχαρίστηση; Δεν ξέρω μήπως δεν έχουμε αισθήματα εμείς οι κοπέλες .Και αν κάποιος πηδήξει όσες μπορεί τι; Δεν θα πληγώσει έστω μια από αυτές;Ξέρω ότι φοβαμαι να δω την αλήθεια απλά επειδή έτυχε και το έζησα παλιά από κάποιον που ήθελε μόνο αυτό από εμένα μια τέτοια συμβουλή απο άνδρα προς άνδρα το πηδά όσο μπορείς εμένα μου φάνηκε μαχαίρια στην καρδιά.Συγνωμη αν φαίνομαι πολύ αθώα η πολυ επικριτική δεν ήθελα αυτό μόνο να μοιραστώ το πώς ένιωσα.Και η πλάκα είναι ότι μετέπειτα από αυτήν τη δική μου ιστορία είχα γίνει τόσο σκληρή και κοιτούσα και εγώ μονάχα σεξ γιατί πίστευα πως έτσι είναι οι άντρες τελικά είχα γίνει και εγώ έτσι χωρίς συναίσθημα ψυχρή .Αυτά θυμήθηκα τώρα έχω επανέλθει αλλά τα θυμήθηκα .Και όσο για τους οίκους ανοχής ούτε θέλω να σκέφτομαι πως πολλές κοπέλες είναι εκεί μέσα χωρίς καν να το θέλουν ότι ζούμε πραγματικά ένα μαρτύριο .Απλά παραθέτω μια άποψη αυτό και μόνο αλήθεια δεν είναι επίκριση σε κανένα μόνο στο πώς έγινε ο κόσμος μας γιατί μας μάθανε να ευτελιζουμε το συναίσθημα το κλικ τον έρωτα την αξία της αγάπης η της οικογένειας στο βωμό των λίγων λεπτών ηδονής και μετέπειτα από αυτής της ψυχρής επαφής τίποτε κενό και για τον πιο συναισθηματικό από τους δύο κλαματα πληγες που δεν λύνονται....απλώς λυπάμαι ........