25.10.2018 | 15:49
κάτι που θέλω να πω
Καλησπέρα. Ας ξεκινήσω λέγοντας πως η γλώσσα είναι πεδίο παρεξηγήσεων περισσότερο, ασυνεννοησίας και όχι επικοινωνίας.Πολύ θα ήθελα να το έχω πει εγώ αυτό αλλά είναι απόφθεγμα κάποιου θεατρικού συγγραφέα. Το διάβασα σε ένα θεατρικό πρόγραμμα καθώς είμαι συλλέκτης θεατρικών προγραμμάτων και τα θεωρώ χάρτινα κοσμήματα της βιβλιοθήκης μου μαζί φυσικά με τα βιβλία μου.Παίρνοντας λοιπόν ως αφορμή αυτό το απόφθεγμα θα κοιτάξω να πω κάτι, να το κάνω όσο πιο ξεκάθαρο μπορώ.Όταν κάποιος λέει πως είναι άτυχος ή φτωχός ή άσχημος ή οτιδήποτε ή εκφράζει μια κακοτυχία του ή ένα πρόβλημά του δε σημαίνει πως προκαλεί τους άλλους να τον λυπηθούν.Τουλάχιστον όχι πάντα.Φαίνεται από τον τρόπο που είναι γραμμένο ή ειπωμένο κάτι αν ο άλλος θέλει να τον/την λυπηθείς ή όχι.Κάποιος λοιπόν εξιστορώντας κάτι μπορεί απλά να θέλει να δηλώσει πως έχει το γνώθι σαυτόν παρά τα όσα τού λένε κάποιοι (ο περίγυρος ας πούμε).Κάποιος λοιπόν που λέει πως είναι φτωχός και άσχημος και ξέρει πως με τέτοια ''προσόντα'' δεν γίνεται να πλησιάσει το άλλο φύλο κι έχει το γνώθι σαυτόν και λουφάζει στη γωνιά του, δεν περιμένει από σένα αναγνώστη ή ακροατή να τον λυπηθείς. Ούτε σε προκαλεί να τον λυπηθείς ούτε το περιμένει.Κάνει απλώς μια ρεαλιστική δήλωση.Γιατί σε αυτόν τον παράξενο κόσμο που ζούμε, σκεφτείτε πώς θα ήταν π.χ. αν έξω έριχνε κεραυνούς και χαλάζι και κάποιος το έλεγε αυτό, ότι δεν μπορώ να βγω έξω με τέτοιο καιρό, δεν βλέπω, θα βραχώ, θα κινδυνεύσει η ζωή μου κι όλοι οι άλλοι οι ασφαλείς μέσα από τη ζεστασιά του σαλονιού τους χουχουλιάζοντας τού απαντούσαν: Μα τι λες, έξω έχει υπέροχη θέα, μιλάμε είναι τέλειος και ακίνδυνος ο καιρός, βγες και δεν θα πάθεις τίποτα, βγες, η τόλμη σού λείπει, αρκεί να τολμήσεις και βγες να θαυμάσεις την πανέμορφη ηλιόλουστη θέα.Συγνώμη που το απλοποίησα τόσο με το παράδειγμά μου, αλλά το έκανα μπας και συνεννοηθούμε ποτέ γενικά σαν ανθρώπινο είδος. (που δεν το βλέπω αλλά τέλος πάντων)Το ίδιο είναι όταν κάποιος σύμφωνα με τις εμπειρίες της ζωής του μιλάει για μια κακοτυχία του κι ότι λόγω της ζωής του δεν δύναται να κάνει σχέση ή να γνωρίσει άτομα ή να τα πλησιάσει κι οι άλλοι του λένε: πλησίασέ τα, εσύ φταις και τέτοια.Ενώ κατά βάθος όλοι ξέρουμε πώς αντιμετωπίζονται οι μη προνομιούχοι αυτής της ζωής από τους συνανθρώπους τους.