ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τόσο ηλίθια που άφησα τη φαντασία μου να με κάνει ο,τι θέλει...χθες το βράδυ συνειδητοποίησα τη πραγματικότητα και ελπίζω αυτή η αίσθηση να διατηρηθεί. Δε ενδιαφερόσουν ποτέ για μένα και ούτε πρόκειται ποτέ να το κάνεις. Δεν είναι γραφτό να είμαστε μαζί. Ούτε τα παιχνίδια της τύχης δεν μας ευνοούν...Και αυτός ο μ@λ@κ@ς που είπε ότι όταν θες κάτι πάρα πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, μάλλον δεν το εννοούσε για όλες τις περιπτώσεις... Δε σου κρύβω ότι νιώθω ένοχη που δε με θέλησες. Νιώθω ότι κάτι έκανα λάθος. Ξέρω ότι ενδεχομένως δεν χειρίστηκα σωστά το θέμα. Αλλά πίστεψε με δε ξέρω τι είναι λάθος και τι σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις. Άσε που ήμουν, είμαι και θα είμαι "πρωτάρα" σε αυτό το θέμα. Με έλιωσες, με έκανες ένα με το χώμα, εξόντωσες και την ελάχιστη αυτοπεποίθηση που είχα. Δε μπορώ να δω τίποτα πια με αισιοδοξία. Τώρα αν ποτέ αυτά τα ακούσεις και γελάσεις πάλι, τι να πω, ούτε καν θα με πάρεις ποτέ στα σοβαρά. Θέλω να βρω έναν τρόπο να σε ξεχάσω και φοβάμαι ότι αυτή η δουλειά θα είναι πολύμηνη, αλλά εγώ θα ήθελα να ξεκινήσει και να ευδοκιμήσει από σήμερα κιόλας. Μακάρι να έβρισκα και τη δύναμη να σε σβήσω απ' το fb...(βλέπεις δε θέλω να κλείσω όλους τους δρόμους, αν και τους έχεις αμπαρώσει ήδη εσύ). Θέλω να σκοτώσω και τη μικρή ελπίδα που έχω μέσα μου ότι θα γίνει και καλά ένα θαύμα και θα εμφανιστείς. Όνειρα...δε θέλω πια να ζω μόνο με αυτά...