ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατά κάποιον τρόπο κάτι κάνω πάντα λάθος. Στο τέλος αναρωτιέμαι γιατί νιώθω άδεια; Πώς σκατά γεμίζεται αυτό το κενό που με καταβροχθίζει; Το νιώθω, είμαι πολύ κουρασμένη από μια ζωή που ουσιαστικά απλά παρακολούθησα χωρίς να πάρω μέρος(πάντα προτιμούσα τα παρασκήνια) Και καμιά φορά λες τώρα τι, πόσες κυκλικές διαδρομές που προσπαθείς να βρεις νόημα υπάρχουν στο δρόμο σου; Αλλά αντέχω, γιατί κάποτε όλο αυτό το πράγμα-ξέρετε η ζωή- όπως και να χεί θα πάρει τέλος. Αντέχω ακόμη πιο πολύ, μα νιώθω άδεια κι έτσι πάντα κάτι κάνω λάθος γιατί φοβάμαι να με πλησιάσουν οι άλλοι- αλλά μεταξύ μας έχω βρει την δικαιολογία μου γι' αυτό- τους αποκαλώ επιφανειακούς. Εγώ η δειλή, μιλάω για προσποίση αλλονών( οξύμωρο) Τέλοσπαντων, φοβάμαι να μ' εμπιστευτούν οι άλλοι γιατί ίσως να τους ρουφήξει κάτι δικό τους το κενό που κουβαλάω μαζί μου που επιμελώς κρύβω. Καλό σας βράδυ....