ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 31 χρονων και εξωτερικα όλα στην ζωη μου φαινονται ιδανικα.Εχω μια καλη δουλεια, μια οικογενεια που με αγαπαει, καποιους φιλους που με στηριζουν, και επισης εχω μια καλη εξωτερικη εμφανιση με αποτελεσμα όταν γνωρισω καποιον αντρα αυτος συνηθως με φλερταρει , οποτε εχω γνωρισει πολλους αντρες .Αλλα δεν μου λενε τιποτα αυτά.Η αληθεια είναι ότι μπορει να δειχνω ότι γελαω, ότι περναω καλα, αλλα μεσα μου νοιωθω ένα ρακος, ότι δεν εχω κουραγιο πια για τιποτα…Γιατι αληθεια δεν αντεχω πια να εχω μονο τους φιλους μου να βγαινουμε να ξενυχταμε στα bar και να λεμε ολο τα ιδια. Δεν μπορω αλλο την οικογενεια μου να με νταντευει και να αγχωνεται για το τι θα κανω στην ζωη μου. Δεν με νοιαζουν πια τα χαζοφλερτακια, δεν μπορουν να με γεμισουν. Δεν είναι εκει η ζωη.Εχω πολύ αναγκη να βρω αυτόν που θα ταξιδεψω σε ολο τον κοσμο μαζι, που θα ακουμε μαζι τις μουσικες μας, θα αγαπιομαστε,θα επικοινωνουμε, θα το κανουμε τελεια …Αυτον που θα με κανει χαρουμενη. Δεν με νοιαζει να κανω οικογενεια και παιδια όπως θελουν να κανουν πολλοι-ες στην ηλικια μου,δεν ξερω γιατι αλλα «δεν το εχω» αυτό το μοτιβο ζωης…Εγω θελω να βρω τον ανθρωπο μου,τιποτα άλλο….Και είναι τραγικο να εχεις τοσες επιλογες και να γνωριζεις τοσο κοσμο αλλα στην ουσια να μην βρισκεις διεξοδο σε τιποτα.