10.7.2013 | 06:15
κενο
δεν εχω πια αλλα δακρυα,στεγνωσαν..δε νιωθω τιποτα,ουτε καλο,ουτε κακο,ουτε μισος,ουτε αγαπη..μερα με τη μερα σε σιχαινομαι και πιο πολυ,σε βλεπω πως πραγματικα εισαι,ολη αυτη η ασχημια που καλυπτεις πισω απο αυτο το ομορφο προσωπο..ασχημια και μικροτητα πισω απο ενα προσωπο που λατρεψα..μεσα απο αυτη την αρρωστια που σε διαλυει μεσα σου καηκα κι εγω..δε ξερω και δε θα καταλαβω ποτε γιατι συμπεριφερθηκες ετσι αθλια,αρνουμαι να σκεφτω με το δικο σου τροπο..σε λυπαμαι,πια σε λυπαμαι και καποια στιγμη θα σταματησω να λυπαμαι και μενα για το πονο που περασα..καποτε σου ελεγα να εισαι παντα ευτυχισμενος,τωρα ξερω δε θα τα καταφερεις ποτε κι αν για λιγο εκλεψες και τη δικια μου χαρα δε σ'αφηνω πια να τη παιρνεις μακρια..δε θελω τιποτα πια,δε νιωθω τιποτα πια κενο τελειως..δε σε μισω,οπου και να'σαι να 'σαι οσο μπορεις καλα αλλα μην εμφανιστεις μπροστα μου παλι ποτε ρε γαμωτο..δε θελω να ξαναδω απο κοντα ποτε ξανα τα ψευτικα ματια σου,τοσο ψεμα,τοση μιζερια και κακια..σιχαθηκα γαμωτο,εγω εσενα που σε λατρεψα πιο πολυ απο μενα..δε σε θελω πια ουτε στα ονειρα μου,ακομα κι απο κει με πονας και με δηλητηριαζεις..μεινε κρυμμενος στο σκοταδι κι εγω θα σε κρυψω μεσα μου οσο πιο καλα μπορω..