ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κενο μεσα μου..φοβαμαι οτι δεν θα το ξεπερασω ποτε..οχι εσενα,οχι τα ματια σου και την αγκαλια σου,αυτα μου ελειπαν πριν απο εκεινο το βραδυ..τωρα φοβαμαι οτι δε θα συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου,οτι θα τον βασανιζω που ημουν παλι εκει..οτι θα με ταλαιπωρει η καρδια μου που την ακουσω κι ανοιξα την αγκαλια μου και τη ματωσες..δεν εχεις καρδια ρε κι αυτο θα το πληρωσεις..καθε φορα ξαναγυρναγες για να ξαναφυγεις..αυτο συνεχεια..κι εγω απλα χαμενη δε μπορουσα ουτε να αντιδρασω σαν να ειχα παγωσει κι απλα παρατηρουσα τις κινησεις σου..με αδειασες μεσα μου αλλα αυτο στο υποσχομαι οσο αδειος νιωθεις εσυ μεσα σου δε θα νιωσω ποτε..σε λυπαμαι κατα βαθος γιατι εγω τουλαχιστον μπορεσα κι ενιωσα κι ισως ξανανιωσω αλλα εσυ οχι..ποτε..εσυ αγαπας μονο εσενα..και παντα..δε μπορω αλλο θυμο και μισος παει πολυς καιρος..δε λεω να σαι καλα,δε λεω σε μισω,δε λεω σ'αγαπω απλα δε θελω τιποτα..θελω να μην υπαρχεις..να μη σε νιωθω σε καθε βημα,να μη ποναω καθε φορα που με αγκαλιαζει,να μη σε σκεφτομαι στα φιλια του,να μη μου λεει θελω να ειμαι διπλα σου κι εγω να βουρκωνω,δεν του αξιζει..δε θα με κανεις ιδια με σενα..ποτε..ακομα κι αν η πληγη σου δε κλεισει ποτε,ακομα κι αν και στις χαρες και στα δυσκολα σε ζητω,ακομα κι αν ολα τα τραγουδια θυμιζουν εσενα κι οι κυριακες μοιαζουν ατελειωτες εγω τελειωσα με την αρρωστια σου..ΖΗΣΕ.