ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έτσι μετά απο ένα χρόνο μου άφησες μια κενότητα. Μια θλίψη. Μετά το συμβάν δεν είμαι καθόλου καλά και με τον εαυτό μου και μαζί σου. Δεν θα είμαι ποτέ καλά μαζί σου και ως ηλίθιος ονειροπόλος πολεμιστής θα ξυπνήσω και θα αντιμετωπίσω την στεγνή πραγματικότητα: Ούτε με ψυχοθεραπεία δεν πρόκειται να σε έχω. Εϊμαι δειλός. Σήμερα ήθελα να αγοράσω ένα νερό απο το περίπτερο και ο περιπτεράς πήγε για κατούρημα και ένας παρακατιανός καημένος τρελός-κάπως τύπος μου έλεγε "Πήγε για κατούρημα θα 'ρθει." και έκανε βήματα προς τα μένα πράγμα που ένιωσα άβολα και ήθελα να τον ρίξω σφαλιάρα στην μούρη που με μιλούσε ενώ δεν είχα όρεξη αλλιώς θα ήμουν ψυχικά στοιβαρός αν ήμουν ψυχικά ασταθής και δεν θα γινόταν το κεφάλι μου τρικκυμία μετά απο την παραμικρή πίεση. Με ρωτούσε τι θα πάρω κιόλας. Εκεί έπρεπε να δέιξω ακλόνητο μη-συναίσθημα. Να ήμουν όπως εσύ που δεν έχεις κανένα. Σε ζηλεύω.Είμαι θυμωμένος όχι με εσένα μόνο μα με τον εαυτό μου. Με την κατάληξη μας και το γεγονός πως είσαι τόσο μα τόσο ΤΟΣΟ πάρα πολύ μπροστά που δεν μπορώ να σε φτάσω. Δεν μπορώ να σε φτάσω. Είσαι τόσο ψυχικά δυνατή... τόσο γαμάτη. Δεν θα μπορούσα να έχω τέτοια γκόμενα. Πως θα σε κρατούσα άλλωστε; Δεν έχω ιδέα. Αν όμως την βρω... θέεεεε μου... θα σε κρατούσα και πολύ μάλιστα και θα κάναμε πολλά μαζί. Αλλά το όνειρο έγινε εφιάλτης και η ξεγνοιασιά μας τρόμος. Μέσα απο αυτό χάσαμε τον εαυτό μας... κυρίως εγώ. Και την αυτοπεποίθηση μου.Δεν βρίσκω καμία άλλη γυναίκα ενδιαφέρον και δεν με προσεγγίζει καμία. Δεν έχω δυνάμεις και πάντα έχω ένα μεγάλο συναίσθημα φόβου-ντροπής στο κεφάλι μου και κακοκεφιάς που με εμποδίζει. Με εμποδίζει να διασκεδάσω ή να προσποιηθώ τουλάχιστον και να κάνω eye contact. Σε αγαπώ... έστω και εδώ που φτάσαμε. Έστω και αν με έφερες στο αμήν. Δεν ξέρω γιατί... έτσι. Σε γούσταρα για δικιά μου. Οι άλλοι... με κουράζουν. Με κάνουν να βαριέμαι ή είναι τόσο ενοχλητικά παρακμιακοί σαν τον αξιο-σφάλιαρο μουρόχαβλο στο περίπτερο που δεν βρίσκω την ώρα να τους απενεργοποιήσω να μην με τα πρίζουν. Εσύ θα είσαι πάντα το μωρό μου αν και δεν τα χαμε. Δεν θα τα έχουμε σε αυτή τη ζωή...μα έχω βρει τρόπο. Κάποια στιγμή θα είμαστε. Κάτι θα κάνω. Κάτι θα επιχειρήσω. Πάλι καλά έχω υψηλό IQ και νοημοσύνη. Ακόμα και τώρα το μόνο που με κρατάει ζωντανό είναι η σκέψη σου. Η σκέψη της ελπίδας που δεν σβήνει γιατί αν σβήσει... θα σβήσω και γω.