10.10.2014 | 23:46
Κι αυτό θα περάσει
Εξομολογούμαι. Έχω φάει κόλλα με κάποιον που καλά-καλά δεν ξέρω, τον έχω δει μία φορά, ζει σε άλλη χώρα, έμαθα πρόσφατα ότι είναι με άλλη, πιθανώς δεν ξαναδώ ποτέ, αλλά λόγω συνθηκών μαθαίνω νέα του και αυτός δικά μου.Από το λίγο που είδα, κατάλαβα ότι αυτός μόνο θα μπορούσε να είναι μία ρωγμή φωτός στο γκρίζο της ζωής μου. Ό,τι πιο καλόψυχο, ευγενές και εκλεπτυσμένο έχω γνωρίσει ποτέ.Και το χειρότερο: καταλαβαίνω ότι δεν ονειροβατώ (τουλάχιστον όχι τελείως) καθώς κι εκείνος με εκτιμά σαν άνθρωπο. Και είχα την (ψευδ)αίσθηση ότι έστω και για μία στιγμή επικοινωνήσαμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο.Έχω πάθει πλάκα με την πάρτη του. Σε τι έχω φταίξει Θεέ μου να τιμωρούμαι έτσι; πώς θα το ξεπεράσω; Γιατί έχω αυτό το μεταφυσικό αίσθημα ότι είναι το άλλο μου μισό; Ενώ δεν μπορεί να είναι;Βοήθεια.Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, πρέπει απλά να συνέλθω.