17.5.2013 | 15:23
Kι εγώ μόνη μου είμαι...
Σ' αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ' εξοντώσεις.Κανείς δεν το ξέρει αλλά πριν σε γνωρίσω είχα αποφασίσει να ζήσω μόνη μου. Σχέσεις με απόσταση, ποτέ πολύ κοντά για ν' αντέχουν. Ακόμη και μέσα στο σπίτι μου απομονωμένη...Αλλά σε γνώρισα, σε είδα... και πίστεψα και έτρεμα και όλο αυτό μια απάτη. Δεν αντέχω να μου μιλάνε λογικά, θα το ξεπεράσεις, νέα είσαι κτλ. Ξέρω πως έκανες πολλές μαλακίες, έκανα κι εγώ... ξέρω πως δεν άντεχες...Θα περάσει... θα τελειώσει πριν τελειώσω εγώ έτσι δεν είναι; Θα βρω κάποιον άλλον που να μ' αρέσει τόσο... Δεν θα πρεπε να υπάρχεις, ούτε να σε φανταστώ ολοκληρωμένο δεν μπορούσα... ήσουν κομματάκια... παζλ. Και τσουπ. Υπήρχες. Έμοιαζε να χάρηκες που με γνώρισες.Υπάρχουν αγκάθια... ένα άθλιο τέλος μιας στραβωμένης ιστορίας. Θα πρέπε να αγαπιόμαστε αυτή τη στιγμή. Κι αφού δεν συμβαίνει θα έπρεπε να μου πεις γιατί δεν γίνεται. την αλήθεια. Την αλήθεια.