13.1.2014 | 20:38
Κι εκεί που καθόμουν
μόνη και δυστυχισμένη και μίζερη,γιατί μου λείπει και όλο δουλεύει κι ούτε χρόνο να μιλήσουμε έχει, μύρισα το άρωμα του. Πόσο όμορφο θα ήταν να βρισκόταν έξω από την πόρτα μου,να με αγκάλιαζε και να ένιωθα την παρουσία του ξανά...Φοβάμαι μακριά του,πονάω.Κάθε μέρα είναι τόσο δύσκολη...Θα τα παρατήσω όλα και θα ταξιδέψω όλα τα χιλιόμετρα για σένα...Σε λατρεύω όπως τότε,σε λατρεύω πάντα.
