ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

H ανεργία με έχει κάνει να αισθάνομαι ΑΧΡΗΣΤΗ. Και είναι πολύ πιο σκληρό, όταν έχεις ήδη δουλέψει και ξέρεις πόσο αναζωογονητική είναι η δουλειά.Σήμερα, μετά από 2 χρόνια απραγίας -οσον αφορα δεξιοτητες,δουλεια, κλπ-, αποφάσισα να μάθω να ράβω στη ραπτομηχανή της μαμάς μου. Είναι κάτι που ήθελα να μάθω πάντα. Είναι η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη μετά από αυτό που έχω σπουδάσει. Και σκοπευω απο Σεπτεμβρη, μολις παρω και τα τελευταια μου χρωστουμενα απο μια φιλη που ειχα δανεισει παλια και με ξεχρεωνει σιγα σιγα, να παω να μου δειξει δυο πραγματα μια επαγγελματιας. Μετά από πολύωρο διάβασμα οδηγιών όλη την εβδομάδα για να κατανοήσω πως δουλεύει, και μετά από άπειρη εξάσκηση γαζώνοντας σε ρετάλια άσχετα, σήμερα κατάφερα να κάνω το πρώτο μου ίσιο γαζί σε κάτι απλές κουρτίνες που θα βάλω στην αποθήκη. Ίσιο. Χωρίς να στραβώνει. Και τις κρέμασα. Και έδειχναν εντάξει. Πολύ εντάξει.ΕΝΙΩΣΑ ΞΑΝΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ. Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ.Του χρονου, τετοια μερα, υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα ξερω να ραβω επαγγελματικα πλεον ρουχα. Για μενα. Και οσους αγαπω. ΕΛΠΙΖΩ, ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΩ.