ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι παλμοί της καρδιάς μου είχαν αρχίσει ν' αυξάνονται επικίνδυνα. το αίμα χροπηδούσε στα μηνίγγια μου κάνοντας τα να χτυπάνε σαν ταμπούρλα του πολέμου. Βγήκα τρέχοντας από το βαγόνι. Προσπέρασα με ταχύτητα, που ξένισε ακόμα κι εμένα τον ίδιο, μία κοπέλα βγαλμένη από τα πιο τρελά μου όνειρα, αλλά όχι! Έπρεπε να μείμω προσηλωμένος. Κάθε δευτερόλεπτο μετρούσε και δεν υπήρχε χρόνος για αντιπερισπασμούς.Παρόλ' αυτά μια στιγμή μία σκέψη απέσπασε το μυαλό μου από το στόχο. Πόσο διαφορετικός φαντάζει ο χρόνος όταν καταλαβαίνεις ότι τελειώνει. Τί δεν θα έδινες για ένα λεπτό ακόμα, μισό λεπτο ακόμα, έστω κάποια δευτερόλεπτα. Σκόνταψα στο πεζοδρόμιο και βγήκα απότομα από τις ονειροπολήσεις μου. Λίγο ακόμα και θα προλάβω σκέφτηκα. Υπομονή, σχέδιο, πάθος για την επίτευξη του στόχου. Παιζόντουσαν πολλά, αλλά πάνω απ' όλα η περηφάνια μου.Έκοψα δρόμο από το στενό που πριν 13 χρόνια έκανα στη ζούλα τα πρώτα μου τσιγάρα. Ωραία, ανέμελα χρόνια. "Κάποια άλλη φορά θα έρθω και θ' ανάψω ένα τσιγάρο εδώ, έτσι για τα παλιά", σκέφτηκα. Έστριψα δεξιά και μπήκα στην τελική ευθεία. Η πόρτα ήταν ανοιχτή, φαινόταν όλο και πιο κοντά. Σαν πύλη σε κάποια άλλη διάσταση, όπου όλα ήταν πιθανά. Μπήκα σαν σίφουνας. Κάτι είχε χυθεί στα σκαλιά. Δεν το πρόσεξα και παραλίγο εκεί να τελειώσουν όλα. Κρατήθηκα από την κουπαστή τελευταία στιγμή. Ένα αγωνιώδες χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μου. Τόσο κοντά, τόσο κοντά! Άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματος με δύναμη. Γύρισα στα αριστερά μου και την κοίταξα! Ήταν εκεί και ήταν ελεύθερη! Τα τελευταία 5 μέτρα τα πήγα με δύο δρασκελιές. Νενικήκαμεν! Ναι ρε! Ο γλυκός ήχος του υγρού πάνω στη πορσελάνη ήταν γεγονός! Ω, τί ανακούφιση! Άραξα στον καναπέ, άναψα τσιγάρο και αφέθηκα αβίαστα στη "νιρβάνα" της επιτυχίας. Τα είχα καταφέρει.