2.2.2018 | 23:49
Κι αν πεθάνει η ελπίδα νωρίτερα;
Άλλο ένα τελειωμένο βράδυ μοναξιάς... Είπα ν' αναζητήσω στην γειτονική στήλη παλιούς έρωτες, μου φάνηκε τόσο αστείο. Ν' αναζητήσω νέους, τόσο ανούσιο, δεν μπορώ να τους υποστηρίξω πια. Κοιτάζω την οθόνη σαν χάνος, έχω πιαστεί ολόκληρος απ' την ακινησία συνειδητοποιώ γράφοντας. Ερωτεύθηκα και μ' ερωτεύθηκαν, πληγώθηκα και πλήγωσα· κατέληξα στη μοναξιά. Γιατί; Επειδή δεν συμβιβάστηκα, ήθελα να είναι όλα ιδανικά, τέλεια, παρόλο που ήξερα νομίζω και τότε ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Επειδή τα έπαιρνα όλα πολύ στα σοβαρά. Αρχίζω να μην ελπίζω τίποτα. Ρε Καζαντζάκη, δεν νιώθω ούτε ελεύθερος, ούτε ωραία όμως.
0