ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σας παρακαλώ θα ήθελα να με ακούσετε με κατανόηση και οχι με κριτική γιατί πιστεύω οτι χρειάζομαι οπωσδήποτε μια βοήθεια στο ανεξήγητο πρόβλημά μου ( δυστυχώς δεν έχω αρκετά χρήματα να πάω σε ψυχολόγο) ουτε και την άνεση να μιλησω μπροστά σε εναν ξένο... Λοιπόν, φοβάμαι τα μικρά μωρά όταν κλαίνε. Και δεν εννοώ οτι στεναχωριεμαι βλέποντας οτι κατι τα απασχολεί, αλλά ο ήχος που κάνουν μου προκαλεί τρομερο ψυχικό φόβο...Συνειδητοποίησα αυτο το πράγμα τον τελευταίο καιρό στο λεωφορείο.. Όταν καθόμουν εχθες στο λεωφορείο, άρχισε έτσι στα ξαφνικά ενα μωρο να κλαίει... Ο ήχος μέσα μου αρχισε να χτυπάει δυνατά σαν σφυρί και ο πόνος ήταν τόσο βαρύς που ήθελα να χτυπησω το κεφάλι μου στο παράθυρο και να σπάσει... Όταν δέχομαι κάποιο ερέθισμα, εστιαζω τοσο πολυ σε αυτο,ωστε γύρω μου οι υπόλοιποι ηχοι σταματάνε.. Και όταν το έβλεπα έτσι με το στοματακι του ανοιχτό να κλαίει, μου θύμισε τους ανθρωπους που κλαίνε με αυτον τον σπαρακτικο τροπο στις κηδείες αλλά δε μπορούσα να κάνω τίποτα παρα μονο να κάνω υπομονη με τον πόνο μεσα μου, μέχρι να σταματήσει να κλαίει... Βλέποντας τα αραιά μαλλιά και τα αραιά δόντια, ο πόνος ηταν ακόμα πιο δυνατός και έλεγα "ποτε θα σταματησει, ποτε θα σταματησει?? ".. Όταν όλοι χαίρονται βλέποντας μωρά, εγω σπαραζω και νιώθω τρομερά όταν μου τα δίνουν στην αγκαλιά μου... Νιώθω πολύ πόνο... Πολυ πόνο... Σας παρακαλώ, και μιας και είναι ανώνυμα αυτο με κάνει να νιώθω πιο άνετα, μην με κρινετε κοροϊδευτικά και πείτε μου αν σας συμβαίνει αυτο.. Νιώθω τοσο διαφορετική..