ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω κ 2 μηνες βγαινω με εναν ανθρωπο και βλεπω οτι κ απο την πλευρα του υπαρχει ενθουσιασμος κ μια εμφανης χημεια μεταξυ μας(στην αρχη τουλαχιστον). Τον τελευταιο καιρο ειναι σε μια δυσκολη φαση με τη δουλεια του, του εχουν κανει σημαντικη μειωση κ κινδυνευει να απολυθει. Αυτο τον εχει επηρεασει κ τον κανει συχνα να κλεινεται στον εαυτο του κ να μην εχει διαθεση.Τις φορες που κλεινεται στον εαυτο του δεν απανταει σε μηνυματα ή τηλεφωνα κ γενικα δεν θελει καμια επικοινωνια μαζι μου. Μου λεει οτι κανει το ιδιο με ολους. Οκ, το σεβομαι, ομως δεν γνωριζομαστε ακομα καλα κ αυτη η απομακρυνση του με βαζει σε σκεψεις. Σκεφτομαι οτι μπορει να με βαρεθηκε κ απλα να βρισκει ως δικαιολογια τις δυσκολιες στη δουλεια για να μη μιλαμε. Υπαρχουν φορες που μπορει για 3 μερες συνεχομενα να μην μιλησουμε. Κ αν του στειλω ενα μηνυμα να δω αν ζει(δεν στελνω πολυ συχνα για να μην τον πιεζω) μπορει κ να μην απαντησει.Καθε φορα που τον ρωταω αν συνεχιζει να θελει να υπαρχω στη ζωη του κ αν ολα ειναι καλα μεταξυ μας μου λεει οτι εννοειται κ οτι δεν φταιω εγω σε κατι, απλα ειναι σκατα περιοδος γι αυτον κλπ. Αλλα κ γω δεν ξερω πως να φερθω.Απ τη μια σκεφτομαι οτι αν στελνω κ παιρνω τηλεφωνα ενω μου χει πει οτι δεν θελει να μιλησει, θα γινομαι πιεστικη. Απο την αλλη αν δεν στελνω, θα το εκλαβει οτι αδιαφορω. Οποτε προσπαθω να του δειχνω οτι ειμαι εκει οταν με χρειαστει χωρις να τον πιεζω. Πχ του στελνω "ελπιζω να εισαι καλα, αν χρειαστεις να μιλησεις καθολου παρε με". Κ ακομα κ σε αυτο το μηνυμα τις περισσοτερες φορες δεν μπαινει στον κοπο να πει εστω ενα "ευχαριστω", ενα "οκ". Δεν ξερω πως να το διαχειριστω. Δεν θελω να μαι εγωιστρια κ να του πω "ξερεις με ενοχλει αυτο που κανεις", γιατι αντιλαμβανομαι οτι το δικο του προβλημα ειναι πιο σοβαρο. Αλλα στενοχωριεμαι. Εχω μεινει βραδια ολοκληρα αυπνη κ αναρωτιεμαι "αραγε ειναι σπιτι τωρα? ειναι μονος? ειναι με παρεα? ειναι καλα?". Κ ξερω οτι αν στειλω, δεν θα απαντησει. Το οτι καποιες μερες δεν εχω ιδεα τι συμβαινει στη ζωη του, ενω θεωρητικα ειμαστε μαζι, με σκοτωνει. Απο την αλλη μπορει απο μονος του να μου στειλει ενα "που εισαι?" μια φορα στο τοσο κ αν του απαντησω παλι σταματαει την επικοινωνια. Δηλαδη επικοινωνουμε μονο οταν θελει εκεινος κ για οσο θελει εκεινος.Προσπαθω να σεβαστω την δυσκολη φαση στην οποια βρισκεται, αλλα κ αυτος αν νοιαζεται για μενα, οπως λεει, δεν θα επρεπε να μπει εστω κ για λιγο στη θεση μου κ να καταλαβει οτι δεν νιωθω ωραια να με αποκλειει ετσι απο τη ζωη του? Δεν του ζηταω να εχει διαθεση να βγουμε εξω, ουτε καν να εχει διαθεση γενικα. Δεν γινεται ομως να κανουμε 3 μερες να μιλησουμε επειδη δεν ειχε ορεξη. Δεν ζηταω πολλα. Μονο να μου στειλει ενα μηνυμα οποτε θελει "ειμαι σπιτι κ ειμαι καλα κ θα πεσω να κοιμηθω" κ τελος. Η οταν του στελνω οτι μπορει να με παρει οποτε θελει να μου πει ενα "οκ" ωστε να καταλαβω οτι ολα ειναι καλα μεταξυ μας. Τη σιωπη του δεν ξερω πως να τη μεταφρασω. Ειχα ξεκινησει πολυ δυναμικα μαζι του, αλλα πλεον δυσκολευομαι να συνεχισω. Θα μου πειτε σεβασου την επιλογη του. Μα η επιλογη του στην ουσια ειναι να με βγαζει αργα αργα απο τη ζωη του. Ειμαστε λιγο καιρο μαζι κ τον μισο καιρο η συμπεριφορα του απεναντι μου ειναι ετσι. Καποια αλλη θα ειχε φυγει. Δεν θα αντεχε τοση απορριψη. Εγω προσπαθω να τον βοηθησω κ να τον στηριξω. ΑΛλα δεν ξερω κιολας ποσο θα αντεξω. Δηλαδη οταν εμενε με τους γονεις του κ περναγε μια δυσκολη φαση τους πεταγε εξω απο το σπιτι? Δεν θα πρεπει να βρει ενα τροπο να διαχειριζεται αυτο που του συμβαινει χωρις να απομακρυνεται απο ολους κ ολα? Δεν ξερω. Ισως εχω κ αδικο.Θεωρειτε οτι οντως φταιει η δουλεια κ φερεται ετσι ή μηπως δεν τον ενδιαφερω κ πολυ πλεον κ το οτι περναει δυσκολη φαση το βρισκει ως δικαιολογια? Ειναι φυσιολογικο να αποκλειεις ανθρωπους για τους οποιους υποτιθεται νοιαζεσαι, επειδη περνας δυσκολα?