12.12.2017 | 14:54
Κλικ - ξεκλίκ
Βρε πώς με ξενέρωσες έτσι ; τόσα χρόνια μετά είδα τον πραγματικό σου χαρακτήρα. Κρίμα, ήσουν μεγάλη έμπνευση... αλλά όχι ο αληθινός εσύ, αλλά εκείνος ο φανταστικός ήρωας που εγώ έπλασα με τα δικά σου εξωτερικά χαρακτηριστικά και τους ευγενικούς και καλοσυνάτους σου τρόπους, που ενώ ήταν μια επαγγελματική μάσκα τα είχα πιστέψει για αυθεντικά. Εγώ, να ξέρεις, δεν ήμουν ποτέ καμιά άλλη παρά ο εαυτός μου και όσα ένιωσα δεν τα έκρυψα πίσω από μάσκες. Δεν φοβήθηκα την κριτική κανενός γιατί δεν όφειλα εξηγήσεις σε κανέναν ούτε για το ποια είμαι ούτε για το πως αισθάνομαι. Αυτά τα είχα ξεκαθαρίσει μέσα μου προ πολλού όταν πήρα τη ζωή μου στα χέρια μου ολομόναχη από τα πρώτα νιάτα κι όταν κατάλαβα οτι κανείς δεν είναι δίπλα σου όταν πατάς πάνω σε μαχαίρια κι από κάτω είναι σκατά. Α ! και μην στείλεις κάτι. Τα είπαμε όλα πια ο καθένας με τον τρόπο του, εγώ με θάρρος και Λόγο κι εσύ με "Ουγκ" αδιαμόρφωτο ακόμα σε Λόγο. Τι φοβήθηκες φουκαρά μου ; καλά, άσε, πήγαινε να τρέχεις στα κορφοβούνια να κερδίσεις καμιά διάκριση ακόμα, άντε και την πρωτιά με την ευχή μου ! πάντα άξιος ! Χ
0