ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πια κανεις δεν κοιτάει την καμπούρα του. Στο σχολείο δεν ξέρω γιατί αλλά τα πράγματα δεν μου πάνε καλά. Τελειώνω το λύκειο και πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου ως έντονη προσωπικότητα. Δηλαδή πάντα θα σχολιαζόμουν για ο,τι και να έκανα ενώ πραγματικά δεν προκαλούσα. Το μόνο που θέλω να κανω είναι να πετύχω τον στόχο μου και να γίνω τραγουδιστής. Καταλαβαίνω πως γενικά στην ζωή αλλά και στο σχολείο, όταν είσαι περισσότερο ενεργός από κάποιον άλλον σίγουρα θα λαμβάνεις όλο και περισσότερα σχόλια είτε θετικά είτε αρνητικά και το δέχομαι. Αλλά τον τελευταίο καιρό γίνονται κάποια πράγματα που δεν τα αντέχω και πολύ. Αποκορύφωμα ήταν το σημερινό που ένας στο σχολείο που το παίζει νταής ενώ όλοι θέλουν να τον πλακώσουν (και μπορούν να το κάνουν) επειδή δεν απάντησα σε κάτι που είπε ήρθε και μου κόλλησε με μαγκιές και έλεγε κάτι μαλ….ες του τύπου όταν σου μιλάω θα κανεις ότι σου λέω και τέτοια. Τις προάλλες πάω να πάρω ένα πράγμα και μια κοπέλα ενώ τις λέω να προσέξει να μην το σπάσει, το ρίχνει, το σπάει και μετά γέλαγε και έλεγε με υφάκι <<Σου είπα να μην το αφήσεις εκεί>>. Νιώθω πολύ περίεργα γιατί αισθάνομαι πως όλο αυτό το περνάω μόνος μου και δεν θέλω να το πω στους δικούς μου γιατί ξέρω πως θα στεναχωρηθούν. Οι καθηγητές γενικά αδιαφορούν για τα πάντα. Δεν ξέρω τι να κάνω είμαι πραγματικά σε αδιέξοδο και νιώθω ένα κενό. Καλά να μαθαίνω ότι με σχολιάζουν κάποια άτομα, αλλά όχι και να μου κάνουν τέτοια πράγματα.