ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η τελευταία φράση της, δεν έφευγε απ’ το μυαλό μου. Την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν συνέχεια. Τι πάει να πει δεν ερωτεύεται; Εκείνη δεν έχει αισθήματα. Δηλώνει ότι δεν ερωτεύεται γιατί δεν έχει ακόμα νιώσει εκείνο το πάθος, και την αναστάτωση ή από επιλογή. Αλήθεια, δεν ξέρω ποιο από τα δύο προτιμώ. Αν ισχύει το πρώτο, σίγουρα έχω χάσει κάθε ελπίδα μαζί της, ή έστω, έχω μηδαμινές ελπίδες να την κάνω να με ερωτευτεί. Να βρω κάτι που θα την μαγέψει και θα την παρασύρει και θα δεχθεί επιτέλους να μου δώσει λίγο σημασία. Αν από την άλλη, αρνείται τον έρωτα πεισματικά, από επιλογή, τότε πώς θα καταρρίψω την λογική της και τα όρια που θέτει γύρω της; Και αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε εκείνη έχει κάποια βαθιά πληγή, που την γεμίζει με φόβο. Φόβο να εμπιστευτεί, φόβο να δώθεί, φόβο να αφεθεί, να ξεδιπλώσει τον εαυτό της σε κάποιον τρίτο. Όμως τι πληγή θα μπορούσε να κουβαλάει στα 21 της χρόνια; Όχι, κάτι δεν κατανοώ σωστά, κάτι μου διαφεύγει, δεν γίνεται. Οι ίδιες σκέψεις, ξανά και ξανά στο μυαλό μου.