ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα ειχα λιγο χαλια διαθεση και περασα ολη την ημερα στο σπιτι. Ολοι ελειπαν και μου ειχαν πει οτι, μολις ερθει ο μαστορας που φτιαχνει κατι στην αυλη, να του φτιαξω καφε. Ειχα παρατηρησει απο ωρα οτι ειχε ερθει,αλλα δεν ειχα ορεξη να κανω τιποτα και απλα καθομουν στον καναπε. Μεχρι που χρειαστηκε να βγω λιγο εξω και λεω ας του πω αν θελει καφε, κριμα ο ανθωπος. Βγαινω, του λεω ''γεια σας'', λεει γεια και αυτος. Υστερα του λεω, ''να σας κανω εναν καφε;'' και μου απανταει ''αν μπορειτε, ευχαριστω'', με ενα βλεμμα, σχεδον απελπισιας,οτι ειχε αναγκη αυτον τον καφε. Του τον εφτιαξα, του τον πηγα μαζι με ενα ποτηρι νερο και αισθανθηκα οτι τον ειχε αναγκη. Οτι μπορει να ειχε μια δυσκολη μερα και αυτος ο κρυος καφες και το νερο του εφτιαξαν λιγο τη διαθεση ή οτι του εδωσε λιγη δυναμη, τί να πω.. Θελω να καταληξω στο οτι ενω στην πραγματηκοτητα δεν εκανα κατι σημαντικο, αυτο ισως ηταν αυτο που χρειαζοταν αυτος ο ανθρωπος εκεινη τη στιγμη. Θεωρω οτι ισως εκανα μια καλη πραξη, ετσι μου φανηκε, αληθεια. Και απλα ενιωσα την αναγκη να το μοιραστω...