ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ίδιο τραγούδι στο repeat εδώ και 2 ώρες στο youtube και εσύ απλά με βλέμμα χαμένου.Ξεκινάει συνειδητοποιώντας ότι συνεχίζεις να κάνεις τα ίδια λάθη μετά από τόσα χρόνια. Συνεχίζεις και εκτιμάς λάθος τις καταστάσεις και επενδύεις πάνω σε αυτές έχοντας διαφορετικά δεδομένα στο μυαλό.Θα βάλεις άραγε ποτέ μυαλό σκέφτεσαι;Μήπως είσαι απλά μαζόχας τελικά και για κάποιο περίεργο λόγο τη βρίσκεις με το να τρως τα μούτρα σου;Σκέφτεσαι μήπως ισχύει αυτό τελικά και σε πιάνει λίγος τρόμος.Θα ευχαριστηθώ τίποτα σε αυτή τη ζωή αν πάει έτσι;Προσπαθείς να μη δώσεις απάντηση, θα φανεί λες, τι νόημα έχει να ψάχνεσαι άλλωστε.Στρίβεις ένα τσιγάρο παρόλα αυτά μπας και τιθασεύσεις τον τρόμο λίγο.Βάζεις fullscreen το youtube με το live από τη συναυλία, κάνεις την πρώτη τζούρα.Πάνω που ηρεμείς λίγο και ξεφυσάς καπνό, βλέπεις ζευγαράκι από το κοινό να τραγουδάει αγκαλιά και να φιλιέται.Σκάνε τα πρώτα δάκρυα, τα σκουπίζεις, πάει κι αυτό.Πιάνεις να συνεχίσεις το τσιγάρο, ακόμα σε fullscreen το youtube.Αφήνει το μικρόφωνο ο τραγουδιστής και η κάμερα πάει στο κοινό.Τους βλέπεις όλους χαμογελαστούς να τραγουδάνε ένα από τα αγαπημένα σου τραγούδια."Ευτυχία", σκέφτεσαι. Και αυτόματα σκέφτεσαι πόσο απέχεις από αυτό το συναίσθημα και πόσο σπάνια το νιώθεις πλέον.Φταις εσύ; Χαίρεσαι πιο δύσκολα πλέον; Φταίει που ο καθένας μας κοιτάει την πάρτη του και βάζει σε δεύτερη μοίρα τον άλλον;Αγχώνεσαι.Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάποιον να σε καταλάβει;Γιατί, αν υπάρχει τελικά αυτή η ρημάδα η τύχη, να σε ευνοεί με μικρότερη συχνότητα κι από τους Ολυμπιακούς;Γιατί μια πουτάνα φορά να μην σου πάνε όπως τα θέλεις τα πράγματα;Και πέφτουν κι άλλα δάκρυα και ενώ το τραγούδι τελειώνει εσύ βλέπεις το συγκρότημα θολά πλέον.Και αρχίζει από την αρχή το τραγούδι, και δώστου 3-4 φορές ακόμα η ίδια κατάσταση.Και φτάνεις και στερεύεις, νιώθεις ότι δεν μπορείς να βγάλεις άλλο.Φτάνεις στο σημείο που δεν ήθελες ποτέ να φτάσεις, να νιώθεις ότι είσαι αναίσθητος. Ξέρεις ότι δεν είσαι αυτός εσύ, αλλά φοβάσαι μην καταντήσεις έτσι όσο περνάει ο καιρός, ήδη νιώθεις την αλλαγή σιγά-σιγά με τα χρόνια.Ανάβεις άλλο τσιγάρο, και ελπίζεις να μη συμβεί αυτό.Και το τσιγάρο τελειώνει, και ανάβεις αυτόματα το επόμενο.Και δεν σκέφτεσαι τίποτα πλέον, μόνο ακούς τη μουσική.Και τα μάτια εκεί, πρησμένα και κόκκινα.Στεγνά τώρα, αλλά κόκκινα.