ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν με νοιαζει αν καταλαβεις... ολα οσα ηθελα να ξερεις βρηκα το κουραγιο να στα πω.. να στα δειξω.. να σε κανω να τα νιωθεις.. να σε λυγιζουν.. να σε κανουν να κλαις μπροστα στο μεγαλειο τους.. να με ερωτευτεις...να με αγαπας... μα να μην μπορεις να με εχεις.. να μην θελεις να σε εχω. Εχω γραψει για σενα ατελειωτες φορες, εχω κλαψει αλλες τοσες. Περισσοτερες ομως ειναι οι βουβες μου στιγμες που χαραζουν το ονομα σου.Σαγαπησα, σαγαπαω..και θα σ αγαπω γιατι ησουν το ιδιαιτερο και απιαστο. Το ασυμβιβαστο, το απ' αλλου φερμενο, το εξουθενωτικα δυσκολο, το απολυτα ερωτευσιμο. Αλλα ξερεις τους λογους που δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι και ειναι καταρα, οπως το λες, εφοσον νιωθουμε το ιδιο.Εσενα θελω και για καιρο ακομα εσενα θα θελω και οταν ο χρονος και η απουσια σου με γδαρουνε, παλι ενα κομματι μου εσενα θα θελει και καθε φορα στο ακουσμα του ονοματος σου, θα ανατριχιαζει το κορμι μου και με τον ηχο της φωνης σου θα λυγιζω μα δεν θα το βλεπει κανεις ακομα και εγω θα κανω πως δεν το βλεπω, με την εικονα του πρωτου μας φιλιου που ηρθα και εσπασα σε χιλια κομματια, που καθε δευτερολεπτο εχανα και εναν χτυπο.. ακομα και τοτε θα κανω πως δεν το βλεπω.. μα δεν θα καταλαβεις ποτε γιατι ετσι πρεπει να γινει.Μα σε καθε αγκαλια που θα ξαπλωνω απο δω και περα, παντα θα ψαχνω τον τελειο τροπο που αγγιζουν τα χερια σου, παντα θα κονταροχτυπαει η συγκριση του υπεροχου φιλιου σου, παντα θα θυμαμαι την μυρωδια σου και θα ακυρωνω και την παραμικρη μυρωδια γυρω μου. Ετσι, αθελα μου. Μα δε θα με νοιαζει. Γιατι σε ειχα για λιγο και αυτο ηταν στο μυαλο μου. Σε εκανα δικη μου, μα δεν εγινες ποτε. Γιατι ετσι ηταν τα πραγματα. Γιατι αυτο εισαι. Γιατι αυτο αγαπησα, γιατι αγαπησα εσενα.Σε προφυλαζω λοιπον απο αυτο που πας να γινεις.. γιατι το σκοταδι σε παιρνει.. σε προφυλαζω λοιπον απο αυτο που πισω αφηνεις μα μπροστα σου ολο βγαινει..Γιατι ετσι ειναι, γιατι δεν γινεται αλλιως..Χαμογελα μου.. γιατι παντα θα σε βλεπω..Εγω.