ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νοέμβριος 2015.. απ όταν μπήκες στη ζωή μου ο μήνας αυτός απέκτησε διαφορετικό νόημα ..όχι γιατι σηματοδοτούσε την γνωριμία μας αλλα γιατι ανάμεσα στην εθνική επέτειο κ στο πλήθος των γιορτών ειναι τα γενέθλια σου ...τα γενέθλια του ανθρώπου που έδινε χρώμα στη ζωή μου απλά με το χαμόγελο του...Νοέμβριος 2018 κ δν μπορώ να σου στείλω ουτε ενα μνμ ... χωρίσαμε βλέπεις...και απο τότε σιωπώ ... όχι για να μην χάσω την αξιοπρέπεια μου, ουτε γιατι ειμαι θυμωμένη μαζί σου ... αλλα γιατι με αυτο τον τροπο σέβομαι την επιλογή σου ... η ποιότητα της σχέσης που υπήρξε λένε οτι εμφανίζεται στο τέλος ... αγαπάς και αφήνεις τον άλλο ελεύθερο , σκέφτεσαι πλέον και τις δικές του ανάγκες και δν πορεύεσαι αγκαλιά με το “εγω» σου... με έκανες καλύτερο άνθρωπο και ας μην σου το είπα ποτε ...ωρίμασα ...όχι μόνο μεσα απο την σχέσης μας ...αλλα κυριως μεσα απο τον χωρισμό μας ... ξέρεις , ειναι πολύ δύσκολη η ζωή χωρίς εσένα ...ειναι δυσκολο να βρίσκομαι στα ιδια μέρη χωρίς εσένα και να προσπαθώ να δημιουργώ καινούργιες εικόνες που δν θα σε περιέχουν ...εισαι παντού όμως ρεαλιστικά δν εισαι πουθενά ...και ειναι κατι για το οποίο δν ευθύνεσαι .. πρέπει να σ αφήσω να φύγεις ... αν κ πάντα σε θυμάμαι με αυτο το υπέροχο χαμόγελο στην πόρτα ... ακομα κ σήμερα περιμενω να μπεις στο δωμάτιο και να εισαι η πρώτη μου καλημέρα ...και μαζί με την μυρωδιά του καφε να γευτώ πρώτα τα χείλη σου και μετα να ξεκινήσει η μέρα μου ...αυτο όμως δν συμβαίνει ...πάραυτα συνεχίζω ...βλέπεις κανεις δν πέθανε απο έρωτα ακομα και ο Ρωμαίος με την Ιουλιέτα απο λάθος συνεννόηση πήγαν ... ξερω οτι κάποια στιγμή θα περάσει ...θα προσπεράσω χωρίς τσιρότα ...θα παρω τον χρόνο μου για να γινω το ολόκληρο στην ιστορία του μισού ... όμως εσυ , θα έχεις πάντα ξεχωριστή θέση ...πάντα σου το έλεγα ...και 8 μήνες μετα , δείχνοντας ίσως την χειρότερη πλευρά του εαυτού σου συνεχίζω να πιστεύω στην όμορφη και συνάμα σκοτεινή πλευρά σου ...βλέπεις εγω αγάπησα Την πρώτη και λάτρεψα την δεύτερη ... Πάντα πίστευα στην μαγεία,ίσως να το δεις , ίσως να το καταλάβεις ίσως πάλι κ όχι ...η ζωή ξέρει και εγω πια την εμπιστεύομαι ...ποτε δν άφησα την εικοστή Τρίτη του Νοέμβρη να περάσει χωρίς να δημιουργήσω το χαμόγελο σου ...φέτος όμως ειναι διαφορετικά ...συνεχιζεις να εισαι η πιο λευκή μου σκέψη και ελπίζω κάποια στιγμή να δεις τον εαυτό σου με τον τροπο που καθρεφτίζεται στα ματια μου ... γιατι το κοριτσι που ερωτεύτηκα ειναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος ...