9.9.2014 | 17:40
Κομματια
Παντα πιστευα στον ερωτα, σε αυτον που θα αφεθεις για μια ζωη, σαυτον που θα δωσει νοημα στην υπαρξη μου... Εδωσα την καρδια μου λοιπον σε αυτην που την εκανε να σκυρτισει για πρωτη φορα, υπαρχει λογος που λενε οτι αν κατι δεν ειναι δικο σου δεν το πονας, δεν το προσεχεις... Απογοητευμενος υποσχεθηκα οτι δεν θα την ξανα δωσω... Περασαν τα χρονια κ βρεθηκε καποια που την εκλεψε, χωρις να το αντιλιφθω... Οταν το καταλαβα την πληγωσα, μηπως κ την επαιρνα πισω αλλα δεν ηξερα πως μαζι πληγωσα κ την δικη μου καρδια... Αρχισα να σκευτομαι, να χανω ωρες κατω απτα αστερια μενα μπαφο στο χερι, κ μετα απο χρονια καταφερα παλι να αγαπησω κ να νιωσω ολοκληρος με την καρδια μου; Ειχα μαθει πλεον πως για να ζεις πρεπει να θυσιαζεις καθε φορα κ ενα κομματακι της... Εκανα σχεσεις εδωσα οσο περισσοτερο απο οτι μπορουσα, ηθελα να νιωσω, να ζησω! Κ καθε φορα που τελειωναν ελεγα δεν πειραζει κιαν πονας, χωρις τον πονο δεν θα εκτιμας τις στιγμες που αξιζουν, γιατι το γλυκο δεν θα ειναι ποτε αρκετα γλυκο χωρις το αλμυρο κ το ξυνο... Κ συνεχισα να δινω χωρις να λογαριαζω πως πετσοκοβα την καρδια μου κ καθε φορα εμενε πιο λιγο να δωσω... Τωρα δεν εχει μεινει αρκετη για να αγαπησει εμενα, κ εκει που παλι την εδωσα δεν πηρα οτι ειχα αναγκη... Στα χερια παλι μου λοιπον, οτι κομματια της εχουν μεινει, παλι χωρις φοβο, παλι με ολο μου το ειναι, ειμαι ετοιμος να την θυσιασω ξανα, να την πουλησω φτηνα γιατι κουραστηκα, οχι δεν κουραστηκα να ποναω αυτο το αντεχω, ουτε οτι η καρδια μπυ δεν ειναι ολοκληρη, γιατι κ με ενα κομματι της να μεινω, θα ειναι αρκετη να δωσει παλι ολη την αγαπη που την διακατεχει, κουραστικα ομως απο τους ανθρωπους γιατι αυτοι ειναι που φοβουνται να δωσουν την καρδια τους.... MK-Ultra