ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε γνώρισα ένα καλοκαίρι σαν και τώρα πριν μερικά χρόνια. Ερωτευτήκαμε αμέσως αμοιβαία. Περάσαμε δύσκολα τα ξεπερνούσαμε όμως εύκολα... Αποφασίσαμε να παντρευτούμε 4 χρόνια μετά και μετά από 2ετή συγκατοίκηση συνειδητά και οι δύο. Σύντομα ήρθε η κόρη μας και ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι! Δύο χρόνια αργότερα ήρθε και η δεύτερή μας κόρη και εκεί άλλαξαν όλα... Φοβήθηκες τις ευθύνες? κουράστηκες? βαρέθηκες? όσες συζητήσεις κι αν κάναμε δεν μου έδωσες ποτέ να καταλάβω. Αυτό που ξέρω είναι ότι πήγαινα στην τουαλέτα να θηλάζω για να μην σ ενοχλώ τα βράδια... και πάλι σ ενοχλούσα.. ξέροντας κοιτάζοντας την κόρη μας ότι δεν αξίζει σε καμιά απ τις δύο μας. Δεν έκανες τίποτα για να πω ότι σε κουράζαμε από δουλειές καλέ μου... Σε κουράζαμε μόνο απ την παρουσία μας. Άρχισες να λες άσχημα λόγια. Πολύ άσχημα .. Λόγια που δεν άρμοζαν ούτε σε σύζυγο ούτε σε πατέρα. Και τότε ήταν που κάτι έσπασε μέσα μου. Δεν ράγισε απλά! ΕΣΠΑΣΕ!!! Έπιασα πάτο και πιο κάτω δεν έχει. Και δεν ξέρω πότε πόνεσα περισσότερο..? όταν άκουγα τα λόγια σου ή όταν συνειδητοποίησα ότι μου τελείωσε...? Και τότε... τότε ήρθε κάποιος άλλος. Ξαφνικά και ειλικρινά δεν το επιδίωξα. Πιάστηκα από πάνω του σε ατελείωτες συζητήσεις που πλημμύριζαν κατανόηση. Μου συνέβη. Τον ερωτεύτηκα και τώρα υποφέρω διπλά. Ισως και να μου αξίζει δεν ξέρω... Εκείνος έχει λογική΄ ξέρει ότι μαζί μου δεν έχει μέλλον και προσπαθεί να το τελειώσει. Εγώ πάλι όταν δεν τον βλέπω, δεν τον ακούω η μέρα μου αδειάζει. Η ζωή μου αδειάζει και προσπαθώ κοιτάζοντας τις κόρες μας να παίρνω δύναμη και χαμόγελο. Εσύ πάλι στον κόσμο σου. Καληνύχτα