ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχε ενα θλιμμενο βλεμα..Αδειο πια..Τα ματια της δεν ειχαν ζωη..Καθοταν στο παραθυρο,κοιτουσε εξω κι ομως δεν εβλεπε τιποτα..Η σκεψη της αλλου..Χαμενη,σε εναν δικο της κοσμο..Εμοιαζε με αερικο,αδυνατη,σχεδον διαφανη..Και παλευε με τα τερατα μονη της..Χωρις κανεις να την βοηθαει,χωρις κανεις να καταλαβαινει..Και τελικα,εκει στο παραθυρο,κουρασμενη αποφασισε να σταματησει να προσπαθει και να φυγει για παντα..Αποφαση που οταν γυρισε σπιτι της εμοιαζε ακομα πιο σωστη..Αραγε τι να σκεφτοταν ο κοσμος οταν εβλεπε το ανορεκτικο,εξαντλημενο και παρετημενο απο την ζωη αυτο κοριτσι?Το κοριτσι αυτο ειμαι εγω.