ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επιασα μια νεα δουλεια το Μαρτιο και αρχισα να βλεπω καθε μερα σχεδον ενα παιδι που γνωριζα απο παλιοτερα φατσικα..Οι δουλειες μας συνδεονται κατα ενα τροπο και ετσι ξεκινησαμε να μιλαμε...καποια στιγμη παιχτηκε μια παρεξηγηση με τη δουλεια και των δυο και επρεπε να ξεκαθαρισω τη θεση μου..τον πηρα τηλ(Ειχαμε αλλαξει ολοι τηλ μεταξυ μας)και του εξηγηθηκα στα ισα...Απο τοτε μου μιλαγε πιο πολυ μου εκανε πλάκες, υποννουμενα χαμογελα και τετοια...ωσπου σταματαω τη δουλεια για το καλοκαιρι..δεν τον ξαναειδα..ωσπου χθες τον ειδα ξανα εξω και τα χασα..ενιωθα σα μικρο παιδι....ομως υπαρχει ενα ομως...Εχει κοπελα...Δεν ειμαι άνθρωπος που μπαινει αναμεσα σε ζευγαρια και τοσο καιρο που δεν τον εβλεπα ελεγα οτι δεν πρεπει..χθες ομως ταραχτηκα πιο πολυ και τωρα δε βγαινει στιγμη απ το μυαλο μου...νομιαχω οτι τον βλεπω μπροστα μου..Σκεφτηκα καποια στιγμη να του μιλησω οχι με σκοπο να χωρισει προς θεου απλα για να ξερω και ας μη γινει τιποτα ποτε...τι λετε??να καταπνιξω τα συναισθηματα μου??δεν το εχω πει σε κανενα