ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω κουραστει να διαβαζω ιστοριες πονεμενων ανθρωπων..Και κυριως... εχω κουραστει να ποναω εγω!!Είσαι ο μοναδικός ανθρωπος που μπορει να με πονεσει απιστευτα, είσαι ο μοναδικός ανθρωπος που μπορει να μου δώσει και ευτυχια ομως!!Ειλικρινα, δεν ξερω..Ειναι καιρός, είναι πολυ καιρός που είσαι "μακρια".Ομως, γιατί τετοια εξαρτηση, και απο τους δυο? Γιατί γυρνας? Εχεις, μπορεις να εχεις τόσες, γιατί γυρνάς? Γιατι ειμαι δεδομενη? Και? Κι αλλες θα μπορουσαν να σου είναι δεδομένες.Γιατί γυρνάς? Και κυριως, όταν γυρνάς, γιατι πρεπει να με κανεις τη μία κουρελι, την αλλη να πεταω στα σύννεφα?Αναρωτιεμαι..γιατί τόσος πόνος?Γιατί πρεπει να πονάω τόσο? Πόσο ακομα θα πονάω για σενα? Πότε θα σταματήσω να κλαίω μετα απο καθε μας συνάντηση?Θα μπορουσε να ειναι αλλη μια δακρυβρεχτη ιστορια πόνου. Θα μου πειτε,υπαρχουν και χειροτερα.Αλλά εγω από τον πόνο γδερνω τα χερια μου, για να μην ποναω ψυχικά.Να περναει στο σωμα..Δεν αντεχω άλλο. Το λέω συνεχεια, αλλά πόσο ακομα? Για πόσο θα αντεχω? Πότε θα ερθει και για μενα η λύτρωση? Να σε βλέπω και να ειναι σαν να βλέπω εναν ξενο?....