ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εγώ να είμαι κολλημένη στους φόβους και τις ανασφάλειές μου. Κολλημένη και κλεισμένη στον εαυτό μου. Εγώ και ο εαυτός μου μόνο! Και να χάνω όλα όσα θα μπορούσα να κάνω, όσους ενδιαφέροντες ανθρώπους θα μπορούσα να γνωρίσω. Όλα εκείνα που ονειρεύομαι να κάνω... Και δεν τα κάνω, γιατί φοβάμαι, φοβάμαι! Γνώρισα κάποιον, λέγαμε ένα γειά, με κοίταζε, τον κοίταζα, δεν έκανα τίποτα για να τον γνωρίσω καλύτερα, να πούμε δυο κουβέντες, γιατί φοβόμουν πως αν με γνώριζε, θα με αντιπαθούσε και προτίμησα να μην κάνω κάποια κίνηση για να μην απογοητευτώ. Τώρα βλέπω να τον περιτριγυρίζει άλλη, όχι που θα τον άφηνε. Δεν με κοιτάζει πια. Εν μέρει προσπάθησε να μας κάνει να μην γνωριστούμε ποτέ.Το όνειρό μου είναι να καταφέρω κάποια στιγμή να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο. Σε εκδηλώσεις, βλέπω όσους τραγουδάνε και ζηλεύω. Ακόμη και στην μάνα μου μπροστά ντρέπομαι να τραγουδήσω, το κάνω, αλλά αλλάζω δέκα χρώματα. Θέλω τόσο πολύ να ζήσω, όμως κάτι δεν με αφήνει να το κάνω.Μεγάλο κείμενο, ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου, έστω και έτσι. Ευχαριστώ όσους το διάβασαν.