ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε μέρα βάζω το κουστούμι και ξεκινάω για το γραφείο ίσως και για ένα καφέ μετά και πιο σπάνια μπορεί να ακολουθήσει και ένα ποτό. Το κουστουμι αυτό έχει την ικανότητα να μεταλάσετε ανάλογα με το τι και ποιόν έχει να αντιμετωπίσει. Στο γραφείο γίνεται περισσότερο σαν πανοπλία, με προφυλάσει από τα χτυπήματα, τα ξαφνικά deadline και τον κόσμο που προσπαθεί να μου βρει ένα ψεγάδι, ένα σφάλμα και να μου φορτώσει όλα τα λάθη της ζωής του. Στον καφέ πάλι αλλάζει γίνεται καθρέπτης και αντικατοπτρίζει αυτό που θέλει ο άλλος να δει, να ακούσει. Στις σπάνιες περιπτώσεις του ποτού τα λουριά χαλαρώνουν λίγο άλλα πάλι σε κάποια πλαίσια. Στην επιστροφή για το σπίτι αρχίζω και γδύνομαι και φοράω μόνο τα ακουστικά μου και νιώθω το πρόσωπο μου να έχει την έκφραση των κακών του σινεμά(γιατί επιτέλους μπορώ). Πολλές φορές στην αποβάθρα του μετρό φαντάζομαι τα πάντα να πηγαίνουν πάνω κάτω, ένας σεισμός(δες aenima)... και γεμίζω χαρά και ελπίδα αλλά και τύψεις. Στο σπίτι βάζω νεκρά ταχύτητα, ανοίγω το pc, χαζεύω μέχρι να νυστάξω και μετα κοιμάμαι.Την επόμενη λησμονόντας ξεκινώ από την αρχή...