ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είναι η τελευταία που μου έχει απομείνει.Δεν θα έπρεπε μάλλον, αλλά σε κοιτάω και ασυναίσθητα σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου.Τι εκφραστικά που είναι τα μάτια σου, ακόμα και μέσα από τις φωτογραφίες.Μεγάλα και έχουν το σχήμα του αμυγδάλου.Και παρόλο που έχουν το πιο κοινό χρώμα, είναι το πιο ζεστό καφέ που έχω δει.Και στο μέτωπό σου άρχισαν να σχηματίζονται μικρές ρυτίδες, μεγαλώνεις σιγά σιγά, κοντεύεις τα 30.Και τα χείλη σου είναι μικρά και στρογγυλά, μοιάζουν με καρδιά.Για μένα είσαι το πιο όμορφο πλάσμα που υπαρχει στη γη, η μορφή σου και η σκέψη σου θα ζεσταίνουν για πάντα την καρδιά μου.Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανακοιτάξω την φωτογραφία σου, δεν μπορώ να την πετάξω όμως, θα είναι σαν να πετάω το μεγαλύτερο κομμάτι από την ζωή μου.Θα την κρύψω κάπου και θα προσποιούμαι πως δεν θυμάμαι που.Σε φιλώ γλυκέ μου, πάω να σε θάψω βαθιά μέσα στο συρτάρι μου, αλλά να ξέρεις πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ μου.Δεν μπορώ.Καλή σου νύχτα όπου και είσαι.