ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θελω να εξομολογηθω κατι. Ειμαι πνιγμενη σε εναν ιστο. Ειμαι πνευματικα και ψυχικα αρρωστη. Πολυ. Και επικινδυνη. Αυτο τουλαχιστον πιστευω. Δεν ξερω αν οντως αυτο ισχυει ή ειναι κατασκευη της φαντασίας μου. Επι πολλα χρονια παραλληλα με τη ζωη την "κανονικη", ζω και μια αλλη στο κεφαλι μου. Σκεφτομαι λογια που λεω, πραξεις που κανω και πολυ πολυ συχνα φανταστικα σεναρια.Τα φανταστικα σεναρια αφορουν μελοντικες καταστασεις που εγω με καποιον τρόπο δρομολογω και μου φερνουν την ευτυχια. _ενα παραδειγμα. Μου αρεσει ενα παιδι απο το σχολειο ακομη (ειμαι αρκετα παραπανω απο ενηλικη. Συνατηθηκαμε, τον απεφυγα, στο σχολειο με ηθελε και τον απεφευγα. Στο αρρωστο μυαλο μου δεν ηταν η καταλληλη στιγμη. Και περνουσαν τα χρονια. Και εκανα ολοκληρο σχεδιο να τον ξανασυναντησω. Και επιασε.. Βρεθηκαμε.. Εγω τυψεις γιατι δεν περιμενα να με θελει.. Στο μυαλο μου εχω ολοκληρη ιστορια για το τι θα γινει στο μελλον... Θα ερθει, θα μου πει, θα με βρει.. Ψευτικο ολο... Και ο τυπος δεν εχει ιδεα καν οτι μου αρεσει..._Το κακο ειναι οτι αυτη η παρανοια επηρρεαζει τη ζωη μου.. Δεν ειμαι λειτουργικη. Ειμαι βαρος.. Ξερω οτι ληγει μια προθεσμια για αιτηση, για εργασια, για επιδομα για ο,τι... και εγω λεω μεσα μου.. "ελα μωρε προλαβαινω..!!", ενω εχει ληξει.. Εχω χασει τοσα λεφτα ετσι..Το χειροτερο ομως ειναι αλλο..Αν φαω κατι και μου αρεσει, νιωθω τυψεις. Αν ερωτευτω νιωθω τυψεις, αν αγορασω κατι για μενα νιωθω τυψεις, αν αν αν.. τυψεις..Ειμαι με ενα παιδι.. Ολα αυτα τα καταλαβε μαλλον. Με εκμεταλευτηκε στο επακρον.. Και νιωθω οτι τωρα με εχει παγιδευσει.. δν ξερω αν ειναι η παρανοια ή η αληθεια αυτη τη φορα.Οτι και να πω με βγαζει κακια, οτι και να κανω βγαινω φταιχτρα, αρνειται οτι παιζει με αλλες, αρνειται οτι δε με θελει, με κοροιδευει, εγω νομιζω οτι ειναι ερωτευμενος με τη μαμα του...χιλια δυο...κακως γραφω εδω. η υποθεση χρειαζεται ψυχιατρο. Αλλα κουραστηκα να με λεει τρελλη.. Και μου πεταει υπονουμενα με αμεσο τροπο.. Δε θα πει π.χ. σε χωριζω! Θα μου πει "δες αυτο το εργο", και εγω ξερω οτι θα το πει για εμενα..!! Για να μου δειξει οτι μοιαζω με την ηρωιδα π.χ..Προχτες μου εβαλε να δω ενα εργο οπου η γυναικα του πρωταγωνιστη ειναι μια χειριστικη τσουλα, που του εφαγε τη ζωη, που δεν τον αφηνει να ζησει, μόνο και μόνο επειδη εκεινος την απατησε καποια φορα. Οταν τελειωσε το εργο μου ερχοταν εμετος, αισθανομουν χαλια, σαν να ημουν εγω αυτη (που με βαση τη λογικη, εκτος απο την οποια εκπαιδευση και τον χαρακτηρισμο καλη μαθητρια, δεν εχω τιποτα κοινο..), και σε μια σκηνη του εργου που αυτη κανει φονο, ναι ΦΟΝΟ!!, με λογικη και οργανωμενο, εγω ενιωθα οτι εχω κανει και εγω και πατησα pause να σκεφτω αν καποια στιγμη σκοτωσα ποτε.!!! Που δεν εχω πατησει ουτε μυρμηγκι στο δρομο καταλαθος.. Πηδαω απο πανω τους.. Τη στιγμη που σας μιλαω τρεμω ολοκληρη, εχω σπασμους και με εχει πιασει δυσκολια στην αναπνοη.. Και αυτο που κανω τωρα, υπερβολικα το εγραψα, δεν ειναι τοσο... Εχω προβλημα..